Rock ‘n’ Roll
Vervolg van pagina 11
gen was hij minder kritisch over Stanley Booth Dance with the devil dat hij ‘fun to read’ vond. Men moet vrezen dat Jagger aan inconsistent heid van geest lijdt. In een vraaggesprek dat een paar maanden geleden gepubliceerd werd, sprak hij enthousiast over Normans boek en kraakte Booth's expressionistische poging tot biografie. Deze laatste opinie lijkt mij het meest correct. Norman schreef binnen de mogelijkheden - dat wil zeggen met de traditionele weigering van Jagger aan een biografie van hem en/of de Stones mee te werken - een zeer verstandig werk over ‘the greatest group on earth’. Hetgeen men ook kan zeggen van Carey Schofields wat veronachtzaamde monografie Jagger (1983). Booth's boek lijkt wel geschreven door een gedrogeerde hasj-hippie anno 1968. Zijn taalgebruik is opgewonden, de, grotendeels verzonnen, dialogen somtijds ridicuul en de informatiewaarde van het werk ronduit nihil.
Ik heb het idee dat Booth vooral een literair werk heeft willen schrijven. Als dat de bedoeling was dan is zijn poging wel héél gedateerd. Soms haalt hij niet eens het niveau van Vinkenoog in zijn allerslechtste tijd. Het wachten blijft almaar op Jaggers lang aangekondigde, vaak beloofde en dikwijls verkochte Memoirs. Er zijn inmiddels miljoenen ponden aan voorschotten betaald. Hoewel de uitgever op de Frankfurter Buchmesse er zelf al niet meer in geloofde, liet hij in 1982 en 1983 een dummy circuleren waarin een paar hoofdstukjes waren afgedrukt. Ik heb die gelezen en was het, inderdaad, met de uitgever eens die in een vertrouwelijk moment sprak over ‘phoney shit’. Naar mijn mening heeft Jagger geen recht tot klagen. Hij mag pas over anderen zeuren wanneer hij nu eindelijk zelf eens een pennetje op papier zet. Voor mij hoeft hij niet; als hij maar blijft zingen. Helaas is de nieuwe elpee van de Stones uitgesteld. Omdat Keith een kindje heeft gekregen. En dat was dan het laatste nieuws.
■
Auteursrechtelijk beschermd