Kindertelefoon - vervolg
leert de ervaring: ze willen gewoon even met iemand praten, en zijn eerder uit op steun en meeleven.
In een heel bijzonder geval, als er echt iets heel ergs aan de hand is, wordt de anonimiteit doorbroken. Dat gebeurt alleen als de beller dat wil. Er kan dan bij voorbeeld een afspraak gemaakt worden om samen naar een andere instantie te gaan. Maar dat komt heel zelden voor. De mensen die je aan de lijn krijgt blijven ook anoniem, ze noemen alleen hun voornaam.
De mensen aan de Kindertelefoon zijn meestal tussen de twintig en dertig. Ouder dan de kinderen en jongeren die bellen, jong genoeg om zich in de vragen en problemen te kunnen verplaatsen. Van degenen die aan de kindertelefoon zitten wordt verwacht dat ze goed kunnen luisteren, niet te snel conclusies trekken, vriendelijk en geduldig zijn.
Ze zeggen niet altijd dat je gelijk hebt en ze zullen ook nooit op je ouders schelden als je met gezinsproblemen aankomt. Ze kunnen wel zeggen: neem contact op met het JAC of met het Adviesbureau voor jongeren en ouders. Als je mishandeld wordt kunnen ze je doorsturen naar een vertrouwensarts, als je denkt dat je zwanger bent kunnen ze je alle informatie geven die je nodig hebt.
De meeste vragen krijgt de Kindertelefoon over vrijen en seks. Daar vraagt maar liefst de helft van het aantal bellende jongens naar. Ook verliefd/verkering is een geliefd veel voorkomend gespreksonderwerp. Daarna volgen zeg maar gezinsproblemen, niet alleen onschuldige ruzies waarbij wel eens iets door de kamer vliegt, maar ook zwaardere problemen rond echtscheiding, icest, mishandeling.
In de klas van Fien (elf jaar) is een kringgesprek geweest over de Kindertelefoon.
Fien: ‘De jongens daar zeiden, dat ze het maar slap en stom vonden. De meisjes vinden het wel leuk. Jongens durven nooit voor zo iets uit te komen.’ (Er bellen inderdaad opvallend meer meisjes dan jongens - MvS)
Fien denkt dat kindeen die heel stoer doen over de Kindertelefoon misschien toch bellen, ook al zeggen ze van niet. Fien heeft zelf geen behoefte om de Kindertelefoon te bellen, maar ze kan zich wel voorstellen dat ze dat een keer zou doen. Als haar ouders zouden gaan scheiden bij voorbeeld, dan zou ze wel opbellen, omdat ze dan een van haar ouders zou moeten vertellen dat ze
[Vervolg op pagina 27]
Auteursrechtelijk beschermd