Aktueel
Zimbabwe werd in 1980 onafhankelijk, na een jarenlange strijd. Al tijdens die bevrijdingsoorlog bestreden Zanu en Zapu niet alleen het leger van het blanke minderheidsregime, maar ook elkaar. Ondanks diverse pogingen lukte het nooit beide bewegingen écht te verzoenen.
Bij de eerste vrije verkiezingen in Zimbabwe kwam de Zanu van Moegabe als sterkste partij uit de bus. Samen met de Zapu werd een regering gevormd, waarin Moegabes rivaal Nkomo vice-premier werd. Die samenwerking hield niet lang stand, Nkomo en de andere Zapu-minister werden na hooglopende conflicten van hun functies ontheven.
Volgens de grondwet kan in Zimbabwe de eerste zeven jaar van de onafhankelijkheid - dat is dus tot 1987 - alleen een eenpartijstaat gevestigd worden, als alle honderd leden van de volksvertegenwoordiging het daarmee eens zijn.
Natuurlijk zullen de parlementsleden van de Zapu er niet mee instemmen dat hun partij opgaat in de Zanu. Als Moegabe dus werkelijk binnen afzienbare tijd een eenpartijstaat wil vestigen, zal hij de grondwet moeten schenden. Bovendien zal hij de aanhangers van Nkomo's partij de mond moeten snoeren.
Moegabe (Foto: ABC)
Er is maar een land dat voordeel heeft van al die ruzies, tegenstellingen en zelfs dreigende burgeroorlog in Zimbabwe: het buurland Zuid Afrika.
Zuid Afrika wil geen sterke zwarte buurstaten, als het moet stuurt het desnoods militairen om onrust in buurlanden te stoken (zoals in Angola)
In Zimbabwe lijkt dat niet nodig: zolang Zanu en Zapu elkaar daar blijven bestrijden, heeft het Apartheidsbewind uit die hoek niets te vrezen.
KEES SCHAEPMAN
Auteursrechtelijk beschermd
