De Vorsterman Bijbel
(ca. 1528-1531)–Anoniem Vorsterman Bijbel– Auteursrechtvrij1Ga naar margenoot+ENde hi seyde tot mi, Des menschen sone al wat ghi vint dat eet, Eedt desen boec ende gaet, ende spreect totten Ga naar margenoot* kinderen) van Israel [kolom] | |
2Ende ic ontdede minen mont ende hi spijsde mi met dien boec, | |
3Ende hi seyde tot mi, Des menschen sone dinen buyc sal eten, ende uwe ingewande sullen veruult worden met desen boec, dyen ic v geue. Ga naar margenoot+ Ende ic adt dien boec, ende hi wert in minen mont soet gelijc honich, | |
4ende hi seyde tot mi Des menschen sone, gaet totten huyse van Israel, Ga naar margenoot+ ende ghi sult mijn woorden tot hen spreken | |
5Want ghi en wort niet gesonden totten volcke van dieper redenen, ende van onbekender tongen, maer ghi sult gesonden worden totten huyse van Israel, | |
6Noch ooc en sult ghi niet gesonden worden tot veel volcs van dieper redenen, ende van onbekender tongen, welcker redenen ghi niet en sult mogen hooren. Ende waert ghi tot dien gesonden, si souden v hooren | |
7Maer dat huys van Israel en wilt v nyet hooren, Want si en willen mi niet hooren, want alle dat huys van Israel is van doorwreuen voorhoofde ende van harder herten. | |
8Siet, ic hebbe v aensichte gegeuen starker dan haer aensichten, ende v voorhooft harder dan haer voorhoofden, | |
9Ga naar margenoot+ende ic heb v aensicht gegeuen gelijc een adamant ende een key, En ontsietse niet noch en vreest v niet van haeren aensichte, want tis een wederspannich huys | |
10Ende hi seyde tot mi, Des menschen sone alle mine redenen die ic tot v spreke, neemt aen in v herte ende hoortse met uwen ooren, | |
11ende gaet ende gaet henen Ga naar margenoot* totter oueruoeringe) totten kinderen van uwen volcke, ende ghi sult tot hen spreken, ende seggen hen, Dit seyt die Ga naar margenoot* HERE God, oft zijt bi auentueren hooren ende rusten) | |
12Ende die geest nam mi op, ende ic hoorde achter mi dat geluyt eenre groter beroeringe, die seyde, Gebenedijt si des HEREN heerlicheyt van zijnre plaetsen, | |
13Ende ic hoorde dat geluyt vander dieren vlogelen, die si sloegen den eenen vlogel aenden anderen, ende dat geluyt vanden raderen dien die dieren volchden ende dat geluyt eenre grooter beroeringe | |
14Ende een Ga naar margenoot* geest) hief mi oock op, ende nam mi met hem, Ga naar margenoot+ ende ic ghinck wech droeuich, in die gramscap mijns gheests, Want des HEEREN hant was met mi starckende mi. | |
15Ende ic quam Ga naar margenoot* totter oueruoeringe) tot den hoop der nieuwen vruchten, tot dien, die woonden neuen die riuiere, Chobar ende ic sadt daer die saten, ende ic bleef daer seuen dagen truerende in die middenwaert van hen luyden, | |
16Ende doen seuen dagen ouerleden waren, so ghesciede des HEEREN woort tot mi ende seyde. | |
17Des menschen sone, ick hebbe v tot eenen wachter gestelt den huyse van Israel, Ga naar margenoot+ ende ghi sult dat woort hooren van minen monde ende ghi sult dat hem bootscappen Ga naar margenoot* wt mi) | |
18Ist | |
[pagina Q1v]
| |
dat ic totten ongoddelijken segge, ghi sult dye doot steruen, Ende en waerscout ghijt hen niet, ende en segdijt hem niet, dat hy bekeert worde van sinen quaden wege, dat hi leuen mach, so sal die ongoddelike steruen in zijn Ga naar margenoot* boosheyt) maer ic sal zijn bloet eysschen van uwer hant. | |
19Maer ist dat ghi den ongoddelijcken waerschout, ende hi niet bekeert en worde van zijnre ongoddelijcheyt, ende van sinen quaden weghe, so sal hi in sine Ga naar margenoot* boosheyt) steruen maer ghi hebt v siele verlost. | |
20Maer ist ooc dat een rechtuaerdige hem keert van zijnre rechtuaerdicheyt, ende onrechtuaerdicheyt doet, soo sal ick een letsele voor hem setten, Hi sal steruen Want ghi en hebbet hem niet vercondicht, In zijn sonden sal hi steruen, Ende zijn rechtuaerdicheden die hi gedaen heeft, en sullen in gheen gedenckenis zijn maer zijn bloet sal ic eyschen van uwer hant. | |
21Ga naar margenoot+Ende ist dat ghijt den rechtuaerdigen waerscout, dat die rechtuaerdige niet en sondige ende en sondicht hi niet, leuende, sal hi leuen, want ghi seydet hem, Ende ghi hebt v siele verlost. | |
22Ende des HEREN hant wert daer op mi gedaen, ende hi seyde tot mi, Staet op ende gaet wt opt velt, ende daer sal ic met v spreken. | |
23Ende ic stont op, ende ghinc opt velt, ende siet, daer stont des HEEREN heerlicheyt, gelijc die heerlicheyt die ic sach neuen die riuiere Chobar, Ende ic viel op mijn aensicht. | |
24Ende eenen Ga naar margenoot* gheest quam in mi,) ende stelde mi op mijn voeten, ende hi sprack tot mi, ende seyde tot mi, Gaet in, ende besluyt v int midden van uwen huyse. | |
25Ga naar margenoot+Ende ghi des menschen sone, siet, op v zijn ghegeuen banden, ende si sullen v daer mede binden, ende ghi en sult niet wtgaen in die middewaert van hen luyden, | |
26ende ic sal v tonge doen cleuen bouen aen uwen mont, ende ghi sult stom zijn, ende niet gelijc een berispende man, Want tis een wederspannich Ga naar margenoot* huys) | |
27Ende als ic tot v spreken sal, so sal ic uwen mont op doen, ende ghi sult tot hen seggen, Dit seyt die Ga naar margenoot* HERE God) Die hooret, die hoore, ende die rust, ruste, want tis een wederspannich huys) | |
§ Vanden steen daer geheel Ierusalem op bescreuen wert Ende van dat belegge, Ende van die geduricheyt des selfs belegs, Ende van die dierte |
|