De Vorsterman Bijbel

§ Dat .vi. Capittel.

1

⁺OM der sonden wille, dye ghy ghesondicht hebt voor God, so suldi wech geleyt worden, geuanghen in Babilonien van

+ A

[p. P7v]

Nabuchodonosor die coninc van Babilonien,

2

Daeromme, als ghi in Babilonien, inghegaen sult zijn, so suldi daer veel iaren, ende langhen tijt zijn, tot der seuender gheboorten, Daer na sal ic v wt luiden, met vrede van daer

3

Maer ghi sult nv sien, dat in Babilonien op die schouderen gedragen sullen worden gouden, ende silueren, steenen, ende houten afgoden, den heydenen vreese thoonende,

4

Hierom siet, dat ghi der vremden wercken, ooc niet ghelijck en wort, ende ontsiet, ende dat haeren anxt v beuange na hen.

5

Hierom als ghi die schare siet aenbiddende van achter ende van vore, so segt dan in uwer herten, HERE ghy moet aengebeden worden,

6

Want minen engel is met v, Ende ick sal selue uwe sielen eysschen,

7

Want haer houten, vanden timmerman effen geschaeft, die ooc vergult ende versiluert zijn, ⁺ zijn valsch, ende en mogen niet spreken,

+ B

8

Ende gelijc als dat cieraet eender maecht dye vryet, also zijn si gesmeet van goude,

9

Voorwaer haer goden hebben gouden croonen op haer hoofden, ende dye priesteren nemen van hen gout ende siluer, ende gebruykent voor hen seluen.

10

Ende si geuen daer af den ghemeynen vrouwen, ende si vercieren daer die hoeren mede, ende als si dat weder ontfangen vanden hoeren, soo vercieren si haer goden daer mede,

11

Maer dese en worden vanden roeste ende vander motte nyet verlost,

12

Maer als si gedect zijn met een purpuren cleet, wisschen si haer aensichten, om des stofs wille, dies int huys veel is.

13

Hi heeft eenen conincliken schepter, als een mensche, die een rechter des lants is, die niet en doot den ghenen die tegen hem sondicht,

14

Ende hi heeft ooc een swaert in zijn hant ende een bijle, maer hem seluen en verlost hi vanden stride niet, noch vanden moordenaren, Daerom si v kenlijc, dattet geen goden en zijn,

15

Hierom en vreetstse niet, Want gelijc eens menschen gebroken vadt onnut wort, also zijn oock haer goden.

16

Als si inden huyse gheset zijn, so worden haer oogen vol stofs, vanden voeten der ghenen die daer in gaen

17

Ende gelijc eenen die tegen den coninc misdaen heeft hem die dueren besloten zijn, oft ghelijc eenen dooden gebrocht inden graue: also beschermen die priesteren die dueren met sloten, op dat si vanden dieuen niet berooft en souden worden.

18

⁺Si ontsteken hen lichten: ende dier ooc vele vanden welcken si gheen en moghen sien, Maer si zijn inden huyse gelijc balcken,

+ C

19

Ende si seggen, dat die serpenten der aerden, haer herten wt suygen, als sise eten, ende haer cleet, ende si en geuoelens niet.

20

Haer aensichten worden swart vanden roocke, die inden huyse gemaect wort

21

Die wlen ende die swaluwen ende die [kolom] vogelen vliegen op haer lichamen, ⁺ ende oock die catten.

+ Esa. xlvi.d

22

Daerom suldi weten, dat si gheen goden en zijn, Hierom en ontsietse ooc niet

23

Ende dat gout dat si hebben, is totter vercieringe, ende ten si dat yemant den roest afwissche, so en sullen si niet blincken, Want doen si gegoten werden, so en geuoelden si niet,

24

Sijn zijn gecocht om alderhande prijs, ende in haer en is gheenen gheest,

25

Si worden sonder voeten opten schouderen gedragen, den menschen thoonende haer onedelheit. Si moeten beschaemt worden, diese eeren,

26

Daeromme ist dat si ter aerden vallen, si en connen van hen seluen niet opstaen. Noch als hem yemant recht op set, so en mach hi niet staen bi hem seluen, maer gelijc den dooden, worden hen die schouderen bi geset.

27

Haer offerhande vercoopen haer priesteren, ende misbruykense, ende des ghelijcs haer wiuen af pluckende dat gout, ende si en deelen den siecken noch den armen niet van haeren offerhanden,

28

Die vruchtbaer vrouwen ende die besmette nement tot haer, Hierom weet wt dese dingen, dattet gheen goden en zijn, en wiltse niet vreesen,

29

Want waerom heeten si goden?

Want die vrouwen setten in haer huysen die silueren, houten, ende gouden goden,

30

⁺Ende die priesteren sitten in haer huysen, hebbende gesneden rocken, ende haer hooft ende baert geschoren der welcker hoofden bloot zijn,

+ D

31

Maer si briesschen, roepende tegen haer goden, als in een auontmael des dooden,

32

Die priesteren nemen haer cleederen af, ⁺ ende cleeden daer mede haer wiuen, ende sonen en dochteren.

+ Deu. xiij.d

33

Ende ist sake dat si yet quaets oft yet goets lijden, si en connens niet weder vergelden, noch den coninc setten, noch af setten.

34

Noch des gelijcs si en moghen niet geuen rijcdom, noch quaet wedergheuen, Ist sake dat hen yemant een gelofte gheloeft, ende niet en gheuet, si en eysschen dat niet,

35

Si en verlossen den mensche niet vander doot, noch en verlossen die crancken niet vanden machtigen,

36

Si en maken den blinden niet siende, noch en verlossen den mensche niet van zijnder noot.

37

Der weduwen en sullen si niet ontfermen, noch den weesen en sullen si geen goet doen,

38

Haer Goden zijn den steenen der bergen gelijc, si zijn houten, steenen, gouden, ende silueren, Ende diese eeren sullen bescaemt worden,

39

Daerom, hoe is dat te vermoeden, oft te segghen, dattet Goden zijn?

40

Want doen die Caldeen die afgoden noch niet en eerden ende doen si hoorden, dat dye stemme niet spreken en mocht, soo brochten si hem voor Bel, hem biddende, dat hi spreken mochte,

41

recht oft si mochten geuoelen, die doch geen

[p. P8r]

geuoelen en hebben, Maer als si dit verstaen sullen, so sullen zijse verlaten, Want haer Goden en hebben gheen gheuoelen.

42

Maer die vrouwen sitten inden wech, omgegordt met coorden, ende ^* der olijfbomen telgeren) aenstekende,

* Tgriecks semelen

43

Als nv eenige vanden vrouwen af getrocken wort vanden voorby gaenden, ⁺ ende slaept met haer, soo verwijt si haerder naester, dat si niet soo waerdich en was als si, noch haer zeel niet en is ontbonden,

+ E

44

Maer alle die dingen die hen geschieden zijn valsch. Hoe ist dan te vermoeden, oft te seggen, dat si Goden zijn.

45

Vanden wercmeesters ende vanden goutsmeden zijn si gemaect Sy en sullen anders nyet zijn, dan dye priesters en willen,

46

dat si zijn Die goutsmeden diese maken, en zijn selue van ghenen langen tijt Hoe mogent dan Goden zijn, die van hen luyden gemaect zijn?

47

Si hebben den nacomenden, lachter ende valscheyt gelaten,

48

Want als hen strijt oft ander ongeual toecoemt, so dencken dye priesteren, waer si hen seluen metten Goden verborgen sullen,

49

Hoe sullen si dan geuoelen, dattet Goden zijn, dye hen noch vanden strijde verlossen, noch vanden quade ontrecken en vermoghen?

50

Want aengesien dat si houten zijn, ende vergult ende versiluert, so sal namaels (want si valsch zijn) van allen volcke ende coningen geweten worden, die dingen die openbaer zijn, als dattet gheen goden en zijn, ⁺ maer wercken der menschen handen, ende in hen en is gheen werck gods,

+ F

51

Hier wt dan ist kenlic wt desen dattet gheen goden en zijn, maer wercken der menschen handen, ende gheen werck Gods en is in hen,

52

Den lande en verwecken si ghenen coninc, noch si en sullen den menschen ghenen reghen geuen,

53

Si en onderscheyden gheen ordeel, noch en verlossen die landen vanden onrecht niet, want gelijc die craeyen tusschen den hemel ende der aerden, so en vermoghen si ooc, niet,

54

Wandt alst vier int huys der houten, silueren ende gouden Goden valt, so vlieden haer priesteren, ende si sullen verlost worden, Maer die Goden sullen als balcken int midden verbrant worden,

55

Si en sullen den coningen ende den stride ooc niet wederstaen Hoe is dan te vermoeden, oft te verstaen dattet Goden zijn?

56

Si en sullen hen seluen nyet verlossen vanden dieuen ende moordenaren, die houten, steenen versiluerde ende vergulde goden, Want die quade menschen zijn starcker dan si.

57

Gout ende siluer, ende dat cleet daer si mede ghedect zijn, sullen si hen afnemen, ende wech gaen, Ende si en sullen hen seluen niet helpen [kolom]

58

Hier omme ist beter een coninck te zijn, dye zijn macht toont, oft een profitelic vat inden huyse, in dat welcke verbliden sal die dat besidt, oft een duere inden huyse, die bewaert in rusten die daer in zijn, dan valsche goden.

59

⁺Die Sonne ende die Mane ende die sterren, want si schinende, zijn wt gesonden tot nutticheden, zijn onderdanich,

+ G

60

ende des gelijcs de blixem als hi openbaert, is doorschinich, ende dye wint waeyt ooc in allen landen,

61

ende dye wolcken alst hen gheboden is van God, te wandelen door alle die werelt, volbrengen dat hen geboden is,

62

Ooc dat vier dat gesonden is van bouen, om te verbranden bergen ende bosschen doet dat hem geboden is, Maer dese en zijn niet gelijc een van dien, noch in schoonheyt, noch in crachten

63

Daerom en ist niet te vermoeden, noch te seggen, dat si Goden zijn, want si en mogen niet recht ordeelen, noch den mensche yet doen.

64

Hier omme weet, dattet gheen Goden en zijn, ende daer omme en vreestse niet,

65

want si en sullen die coningen niet vermaledien, noch gebenedien,

66

Sy en thonen ooc den volcke gheen teekenen inden hemel, noch en sullen niet schinen gelijc die Sonne, noch verlichten gelijc die Mane,

67

Die beesten zijn beter dan si, dye mogen onder dat dack vlieden, ende hen seluen helpen,

68

Hier omme en ist v in gheender manieren openbaer, dattet goden zijn, daer om en vreestse nyet,

69

want gelijc een maecsel van eenen mensch in eenen cuwoorden hof gemaect, niet en bewaert, also zijn haer houten, silueren ende vergulde Goden,

70

Ende dies ghelijc als een witte doorn inden hof daer alle voghel op sidt, Des gelijc eenen dooden inder duysternisten geworpen, zijn haren houten ende vergulden ende versiluerden Goden ghelijc,

71

^* Vanden purpur ende marmorsteenen die op hen houden) soo suldy weten dattet gheen goden en zijn, Want ten laetsten sullen si ghegheten worden, ende inden lande sal lachter zijn.

* Tgriecs Aen dat purpur ende verrotte vercieringhe.

72

Beter is een rechtuaerdich mensche, die gheen afgoden en heeft, Want hi verre vanden laster, ende verwite zijn sal.

§ Hier eyndet die Propheet Baruch.