De Vorsterman Bijbel
(ca. 1528-1531)–Anoniem Vorsterman Bijbel– Auteursrechtvrij1Ga naar margenoot+DIe verlaten wildernis ende die Ga naar margenoot* onwech) sullen verbliden, ende Ga naar margenoot* die woestine) sal verhuegen ende sal vrucht maken gelijc een lelie. | |
2Vruchtmakende, sal si vrucht maken, ende sal verhuegen, ooc met verhueginge, ende sal louen, die heerlicheyt Libanon is haer ghegeuen, Carmels ende Sarons schoonheyt, si sullen sien die heerlicheyt des HEREN, die schoonheyt ons Godts. | |
3☞ Starct die slappe handen, ende vestiget die vallende knien. | |
4Segt den cleynmoedigen van herte, wort ghesterct, ende en wilt niet vreesen, siet Ga naar margenoot* onse) God sal toebrengen die wrake der wederlooningen, hi Godt selue sal comen, ende sal Ga naar margenoot* ons) salich maken. | |
5Ga naar margenoot+☞ Dan sullen die oogen der blijnden open gedaen worden, ende die ooren der doouer sullen gheopent worden. | |
6☞ Dan sal die hinckende springen, gelijck een hirte, ende des stommens tonge sal open Ga naar margenoot* ghedaen zijn) want in die woestine zijn wateren ghedeylt, ende beken in die wildernisse. | |
7Ende die dorre aerde sal een staende water zijn, ende die drooghe fonteyn wateren, in die cameren daer te voren die draken woonden, sal opgaen die groenheyt des riets ende der biesen. | |
8Ende daer sal den padt ende den wech zijn ende sal den heyligen wech heeten, Die besmette en sal door hem niet gaen, ende dit sal v den gheschicten rechten wech zijn, soo dat die sotten daer niet door en dwalen. | |
9Daer en sal gheenen leeuw zijn, ende die Ga naar margenoot* quade beeste) en sal daer niet door neder gaen, noch si en sal daer niet geuonden worden, Ga naar margenoot+ ende si sullen wandelen die verlost sullen wesen, | |
10Ende die verlost zijn vanden HERE sullen wederkeeren, ende sullen tot Sion [kolom] met een louinghe comen, ende eewige blijscap sal zijn ouer haer hooft, ende si sullen genuchte ende blijschap vercrighen, ende smerte ende suchtinghe sullen vlieden. | |
§ Hoe zennacherib teghen Ierusalem quam, ende sandt Rabsacen voor een bode tot Ezechiam den coninc, Ende die woorden die Rabsaces in Iootscher ende niet in Siryaecscher talen sprack totten volcke, dat op die mueren was |
|