De Vorsterman Bijbel

§ Dat .xviij. Capittel.

1

⁺ MAer uwen heylighen, was dat aldermeeste licht, ende die vianden hoorden dese stemme, ⁺ maer si en saghen die gedaente niet. Ende om dat si die selue dinghen niet geleden en hadden, so maecten si v groot,

+ A

+ Exo. x.f.

2

ende die te voren gequetst waren, om dat si niet gequetst en werden, so dancten si v, ende op datter onderscheyt soude zijn, so baden si v God,

3

om wiens wille si een bernende calomne des viers tot eenen leyder des onbekenden wech hadden, ende ghi verleendet hen die sonne sonder quetsinge [kolom] der goeder herberghen,

4

Die waren weerdich dat licht te deruen, ende den kercker der duysternisse te lijden, die v heylige kinderen besloten bewaerden, door welcke dat onbedoruen licht des wets der werlt begonst gegeuen te worden

5

⁺ Ende als si der rechtueerdigher onsprekende kinderen dachten te dooden, ⁺ ende als een kint wt gheset was tot eenen vondelinck ende verlost wesende tot huerder verlossinghen, so hebdi die menichte der kinderen wech genomen, ende ghi verdeetse te gader in een groot water,

+ B

+ Exo. i c. Exo. ij.b. Exo. xiiij f

6

Want dien nacht was te voren bekent van onsen vaderen, om dat si warachtelic wetende, welcken eeden si gheloofden, bet gemoet souden zijn,

7

Maer der gerechtigher gesontheyt is van uwe volc ontfaen, ende vanden ongerechtigen die verderuinge,

8

want gelijc ghi onse vianden hebt gequetst, also ons verweckende maecte ghi ons groot,

9

Die rechtueerdighe kinderen der goeder offerden verborgelic ende si bescicten die wet der gerechticheyt tot eendrachticheyt, des gelijcs dat die gerechtige goet ende quaet ontfaen soude, den vader alder menschen lof singhende,

10

Daer weder luyde een onbequame stemme der vianden, ende daer wert een weenlic gescrey der bescreyender kinderen gehoort,

11

⁺ Die knecht wert metten heere met ghelijcker pijnen mismaect, ende die ghemeyne mensche leet ghelijc den coninck.

+ Exo. ij.d.

12

⁺ Aldus so hadden si ooc alle in eenen naem der doot, ontallike dooden, Noch die leuende en waren niet genoech, om die dooden te begrauen, want haer heerlicste gheslachte sterf in eenen ooghenblick,

+ C

13

Want van allen dinghen niet geloouende, om die weldaden, doen die verderffenisse der eerste gheborender alder eerst was, so beloofden si hen Gods volck te zijn,

14

Want als die dinghen in rustelike stilheyt waren, ende den nacht in sinen loop den haluen wech hadde,

15

heer soo springede v almachtige woort wt den hemel, ende quam vanden conincliken gestoelte, een harde beuechter, int midden van dat lant der verderffenisse

16

viel een scarp sweert brenghende v ongheueysde ghebot, ende staende veruulde hy alle dingen metter doot, ende staende op die aerde, reycte hi totten hemel toe,

17

Doen verstoordese terstont dat ghesichte der quader droomen, ende die vreesen ouerquamen hen onghehoept,

18

ende een ander elders halfleuende wech geworpen, vertoonde hi die sake der doot, om welcke hi sterf,

19

Die gesichten diese verstoorden vermaenden hen dese dingen te voren, om dat si niet vergaen en souden onwetende waeromme si dat quaet leden.

[p. E7v]

20

⁺ Maer doen raecte die tentacie des doots, die rechtueerdige oock, ende inder woestinen gheschiede een beroeringe des menichten, maer uwe gramschap en bleef niet langhe,

+ D

21

Want daer lyep een mensche haestende, sonder clachte, om te bidden voor tvolck voortbrengende tgebet, den schilt zijns diensts ende met wieroock te bernen, bracht hi de bedinge bi, ende wederstont der gramscape, ende maecte der noot een eynde, bethoonende, dat hi uwe knecht is.

22

Want hy verwan de scharen niet met cracht des lichaems, noch met wapinghe der macht, maer hi werp den genen onder die hem quelde, metten woorde, gedenckende der vaderen eeden ende des testaments,

23

Want als si nv by hoopen op malcanderen doot waren geuallen, soo stont hy daer tusschen, ende hiew tghestorm af, ende scheyde den wech die tot den leuende leyde,

24

Want in een Priesterlijc cleet, dat hi hadde, was tgeheele eerdtrijc, ⁺ ende die groote daden der ouders waren in vier rijen der steenen gheghroeft ende uwe grootmakinghe was in die croone zijns hoofts gheschreuen,

+ Exodi. xxviij.d

25

Desen dingen wijcte die ghene die vernielde, ende ontsach dese dingen, want dat was een tentacie der gramschapen ghenoegende.