De Vorsterman Bijbel

§ Dat .xxix. Capittel.

1

⁺ENde Iob nam daer noch toe, ende seyde zijn ghelijckenisse segghende,

+ A

2

Wie sal my gheuen dat ic waer als in dye voorleden maenden, ende inde daghen doen my God bewaerde,

3

Doen zijn licht ouer mijn hooft scheen, ende ick by zijn lichte in duysternisse ghinc wandelen,

4

ghelijck ick was inder tijt mijnder ioncheyt, doen Gods verholentheyt binnen mijn wooninghe was,

5

doen die almachtighe met mi was, ende mijn knapen rontsom mi,

6

doen ic mijn voeten in boter wiesch, ⁺ ende den steen my olieuloet goot,

+ B

7

Doen ick wt ghinck totter poorten der stadt, ende men bereyde mi eenen setel opter straten,

8

Doen my die ionghe ghesellen saghen, ende hen verstaken, ende dye oude

[p. Gg6r]

voor mi opstonden,

9

Doen die princen ophielden te spreken, ende setten haeren vinghere op haeren mont,

10

Doen die stemme der princen haer inhielt, ende haer tonghe cleefde aent gehemelte haers monts,

11

⁺Want wiens oore dat my hoorde, die prees mi salich, ende wiens ooghe dat mi sagh, die getuychde van my,

+ C

12

Want ick verloste den armen vanden ghecrijsche, ende den weese die ghenen hulper en hadde.

13

Die benedictie der gheender die verghaen souden quam ouer my, ende ic trooste dat herte der weduwen,

14

Rechtuaerdicheit was mijn cleet dat ic aen troc, ghelijc eenen rock, ende mijn oordeel was mi gelijc een croone,

15

Ic was des blinden ooghe, ende des lammen voet,

16

Ic was een vader der armer, ende wiens sake dat ic niet en wist, dye ondersocht ick,

17

Ic brack die kinnebac tanden des ongherechten, ende troc den roof wt sinen tanden,

18

⁺Ic seyde,Ic sal in minen nest steruen ende mijn daghen vermenichfuldighen gelijc ^* eenen palm boom)

+ D

* th. sandt

19

Mijn wortel ghinc op omtrent den watere, ende den dauwe bleef ouer minen oogste,

20

Mijn heerlicheit vernieude haer altoos, ende minen boghe veranderde hem in mijn hant,

21

Die my hoorden, verwachten mijn vonnisse, ende naerstelic merckende (sweghen si) na minen raet,

22

Tot minen woorden en dorste nyemant meer toe doen, ende mijn reden druypte op hen,

23

Sy wachten op mi ghelijc na den reghen, ende sparden haeren mont open als na den auont reghen,

24

Als icse aenlachte, si en gheloofdent niet, ende dat licht mijn aensichts en viel niet op der aerden,

25

Als ic tot haeren saken wilde comen, so moest ick bouen sitten, ende als ic was sittende, gelijck een coninck, ende het heyr rontsom my stont, nochtans was ic een trooster der bedroefden.

§ Hoe Iob beclaecht des teghenwoordighen tijts quaet.