De Vorsterman Bijbel

§ Dat .xvi. Capittel.

1

⁺MAer Iob antwoorde doen ende sprac,

+ A

2

Ick heb sulcke woorden dicwils ghehoort [kolom] ghi zijt alte male lastighe vertroosters,

3

En sullen die windinge woorden gheen eyndinge hebben, oft ist v moeyelic dat ghi spreect

4

Ic soude ooc wel moghen spreken ghelijckerwijs als ghi, Ende och oft uwe siele in mijnder sielen stede ware,

5

⁺Ic soude ooc met woorden v troosten, ende mijn hooft alsoo ouer v scudden,

+ B

6

ic soude v stercken metten mont, ende mijn lippen soude ic roeren v sparende,

7

maer wat sal ic doen? Ist dat ic spreke, mijn smerte en sal niet rusten, ende al swighe ick, si en sal van my niet wech gaen,

8

nv heeft mi mijn pyne verdruct, ende alle mijn leden zijn te niet verdwijnt,

9

Mijn rompelen seggen getuygenis tegen mi, ende daer is verwect een valsch sprekende teghen mijn aensicht weder seggende,

10

Sine verbolgentheit heeft hi vergadert teghen mi te samen, ende dreyghende knerset hi met sinen tanden ouer my, Mine viandt heeft mi met vreeseliken oogen aengesien

11

Si hebben haeren mont open gesperret tegen my, ende hebben mi scimpelic op mine kinnebacken gheslagen, Si hebben haer verzadet met minen pinen,

12

⁺God heeft mi besloten bi den ongerechtighen, ende heeft mi inder ongodliker handen geleuert,

+ C

13

Ic die man, die in voorleden tiden so rijc was, ben haestelic ontwee ghewreuen, Hi heeft my biden hals ghenomen ende ghebroken, ende hi heeft mi hem tot eenen schiet teeken op gherechtet,

14

Hy heeft mi omringet met sinen speren, Hi heeft mine lendenen ghesplit, ende nyet ghespaert. Ende hi heeft mijn inghewant op die aerde gescuddet,

15

Hi heeft mi deen wonde op dander gheslagen, Hi is tot mi in geloopen, als een ruese,

16

⁺Ick hebbe eenen sack om mijn vel ghenaeyt, ende heb mine ^* vleesch) met asscen ouerdect,

+ D

* th. horen

17

Mijn aensicht is geswollen van weenen ende mijn oochschelen zijn verduystert,

18

Dit heb ic gheleden, al en is gheen boosheyt in mine handt, doen ic hadde tot Gode suyuer ghebeden,

19

Och aerde en bedect mijn bloet niet, noch mijn geroepe en vinde geen ruymte, om in v te schuylen,

20

Want, siet mijn ghetuyghe is inden hemel, ende dye my kennet, is inder hoochten,

21

Mijn vrienden zijn clapachtich vol van woorden, maer mijn ooghe traent tot Godt,

22

Och oft waer dat een man met Gode mochte gheoordeelt worden int rechte, als eens menschen kint met sinen mede geselle,

23

Want siet die corte iaren gaen, ende ic wandel eenen pat, daer ic niet door weder om en sal comen.

§ Hoe Iob seyt dat hy lijdtsaemheyt verbeyt in cortheyt der dagen, ende in veruuylinge des vleeschs.