De Vorsterman Bijbel
(ca. 1528-1531)–Anoniem Vorsterman Bijbel– Auteursrechtvrij1Ga naar margenoot+ENde dat Conincrijck wert beuesticht in Salomons hant, ende Ga naar margenoot* hy) wert vereenicht door zwagherscap met Pharao den Coninck van Egipten, Ga naar margenoot+ want hi nam tot eender huysurouwen Pharaos dochter, ende brachtse in dauids stadt, tot dat hi zijn huys ende des HEEREN huys voltimmerde, ende die mueren rontomme Ierusalem. | |
2Maer dat volc offerde noch op die hoochten, Want den name des HEREN en was noch geen huys getimmers tot dier tijt toe. | |
3Maer Salomon hadde den HEERE lief, ende wandelde na zijns vaders Dauids zeden, wtgenomen dat hi op die hoochten offerde, ende ontstack ruecwerck. | |
4Ende die Coninc ginc henen tot Gabaon om aldaer te offeren, want dat was die aldergrootste hoochte. Ende Salomon offerde duysent brantoffers opten seluen altaer in Gabaon. | |
5Ende die HERE openbaerde Salomon des nachts inden droom, ende God sprac. Bidt wat ghi wilt, op dat ic v dat geue. | |
6Salomon sprack. Ghi hebt aen minen vader Dauid grote ontfermherticheit gedaen Ga naar margenoot+ Ghelijc hi dan voor v ghewandelt heeft inder waerheit ende gerechticheit, Ga naar margenoot+ ende met een oprecht herte bi v, ende hebt hem dese grote ontfermherticheyt gehouden, ende hem eenen sone gegeuen, die op sinen stoel sate, so het huyden is. | |
7Nv HEERE mijn Godt, ghi hebt uwen knecht tot eenen coninc gemaect, ende doen regeren in mijns vaders Dauids stede. So ben ic een cleyn kint, ende en weet noch minen wtganc noch minen inganc niet, | |
8Ende v knecht [kolom] is midden onder dat volck dat ghi vercoren hebt so groot, dat niemant getellen noch bescriuen en can om der menichten. | |
9Aldus wilt uwen knechte een bequaem hert geuen, om te leeren, dat hi v volc vonnissen mach, ende verstaen wat goet ende quaet is. Want wie vermach, dit v machtich volc te vonnissen? | |
10Doen behaechde den HERE wel dat Salomon aldusdanige bede badt. | |
11Ende God sprac tot Salomon. Want ghi dat bidt, ende en bidt niet om lanc leuen, noch om rijcdom, noch om uwer vianden siele, maer om verstant ende oordeel te Ga naar margenoot* ondersceyden). | |
12Siet so heb ic gedaen na uwe woorden, ende ic heb v een wetende ende verstandich herte gegeuen Also dat ws gelijc voor v niet geweest en is, ende na v niet opstaen en sal. | |
13Daer toe so heb ic v ooc dese dingen gegegeuen die ghi niet gebeden en hebt, te weten rijcdom ende eere, dat ws gelijc geen onder die coningen en is in Ga naar margenoot* voorleden) dagen. | |
14Ende ist dat ghi in mijn wegen wandelt, Ga naar margenoot+ also dat ghi mijn zeden ende geboden houdt, so v vader Dauid gewandelt heeft, so sal ic v geuen een lanc leuen | |
15Ga naar margenoot+Ende doen Salomon ontwaecte, doen verstont hi dattet eenen droom was, ende hy quam te Ierusalem, ende ginck voor die arcke des verbonts des HEREN, ende offerde brantoffer, ende vreedsaem offer, ende maecte een grote maeltijt allen sinen knechten. | |
16In dien tijt quaemen twee hoeren totten Coninc, ende stonden voor den Coninc. | |
17Ende dat een wijf sprac. Och mijn Heere ic bidde v. Ic ende dat wijf woonden in een huys, ende ic gelach van kinde bi haer in die slaepcamer, | |
18ende ouer drie dagen doen ic gebaert hadde, so baerde si ooc. Ende wi waren bi een, ende niemant en was met ons in huys, sonder wi twee, | |
19ende des wijfs sone sterf inder nacht, want si hadde hem inden slaep verlegen, | |
20ende si stont inder nacht op ende nam minen sone van mijnder siden, doen ic v maerte sliep, ende leyde hem in haeren arm, ende haeren dooden sone leyde si in minen arm. | |
21Ende doen ic des morgens op stont om minen sone te sooghen, doen openbaerdet hem dat hi doot was. Ende als ic hem naerstelijc besach doent claer licht was, beuondt ick dattet mijn sone niet en was, dien ic gebaert hadde. | |
22Ga naar margenoot+Dat ander wijf sprack. Ten is alsoo niet so ghi segghet. Mijn sone leeft, ende uwe sone is doot. Die ghene sprac hier teghen. Ghi liecht daer aen, want mijn sone leeft, ende uwe sone is doot. Ende si keuen also voor den Coninc. | |
23Ende die Coninck sprack. Dese seyt, Mijn sone leeft, ende uwe sone is doot. Dye antwoort. Het en is also niet, maer uwe sone is doot, ende mine sone leeft. | |
24Ende die Coninck | |
[pagina t8v]
| |
sprac hieromme. Haelt mi een swaert, ende doen dat swaert voor den Coninc ghebracht wert, | |
25so sprac die Coninc. Deelt dat leuende kint in tween deelen ende geeft deser die helft ende der gheender die helft. [afbeelding] | |
26Doen sprac dat wijf wiens sone leefde totten Coninc, Want haer moederlijc herte wert beweecht ouer haren sone. Och mijn heere ic bidde v, geeft haer dat kint leuendich, ende en doodes niet. Maer die gene sprac daer tegens. Het en si noch mijn noch dijn, laetet deelen. | |
27Doen antwoorde die Coninc ende sprac Geeft deser dat kint leuendich ende en doodes niet, want dat is zijn moeder. | |
28Ende dat oordeel wert vermaert voor alle Israel, dat die Coninc gheoordeelt hadde, ende vreesden den Coninc, want si sagen dat die wijsheit Gods in hem was, om oordeel te doen. | |
§ Van Salomons rijc ende van sinen princen ende ouersten, ende vander spise tot zijnder tafele, ende vander menichte zijnder paerden, Ende van sinen bispraken ende liedekens vanden houten vanden cederen boom aen totter ysopen die wten mueren coemt. |
|