De Vorsterman Bijbel

§ Dat .xiiij. Capittel.

1

⁺HIerom riep alle die ghemeynte, ende dat volck weende dien nacht,

+ A

2

ende alle die kinderen van Israel murmureerden teghen Moysen ende Aaron, segghende.

3

Och oft wi in Egypten lant ghestoruen waren, ^* ende niet in dese wilde woestijne, och oft wi storuen, ende dat ons die HERE in dit lant niet en leyde) dat onse vrouwen doort swaert vallen, ende onse kinderen eenen roof worden? ist niet betere dat wi weder trecken in Egypten?

* h. oft noch storuen in dese woestine, waerom brenct ons die Heere in dat lant

4

Ende die een sprack totten anderen, Laet ons eenen hooftman maken, ende weder in Egypten trecken

5

⁺Moyses ende Aaron, als si dit ghehoort hebben, vielen op haer aenghesicht voor alle die vergaderinghe der kinderen van Israel,

+ B

6

Ende Iosue Nuns sone, ende Caleb Iephune sone, die oock dat lant bespiet hadden, verschoorden haer cleederen,

7

ende spraken tot alle die ghemeynte der kinderen van Israel, Dat lant dat wi doorwandelt hebben om te bespieden, is zeer goet,

8

Alst den HEERE ghelieft, ende hi ons ghenadich is, dan sal hi ons in dat lant brenghen, ende ons gheuen, het welck een lant is daer melck ende honich in vloeyt,

9

En wilt doch den HEERE niet wederspannich zijn, ende en vreest niet voor dit volck van desen lande, Want wi sullense ghelijck broot verslinden, Alle hulpe is van hen gheweken, die HE-

[p. i3v]

RE is met ons, ^* en vreest niet.)

* h. en vreestse niet.

10

Als alle die menichte riep, ende wildese met steenen oueruallen, Doen openbaerde die heerlicheyt des HEEREN, op ^* dat dack) des verbonts, daert alle die kinderen van Israel aensaghen,

* th. opten tabernakel.

11

ende die HEERE sprack tot Moysen, hoe langhe sal mi dit volck lachteren? ende hoe langhe en willen si mi niet gheloouen door alle die teekenen, die ick voor haer teghenwoordicheyt ghedaen heb,

12

Ick salse daerom met pestilencie slaen, ende verdoense, ende v een ouerste stellen, ouer een grooter volck, ende machtigher dan dit is.

13

⁺Moyses sprack totten HERE, dan sullent die Egyptenaren hooren, ⁺ want ghi hebt dit volck met grooter cracht midden wt hen gheleyt,

+ C

+ Exo. iij.d.

14

ende die inwoonders van desen lande die daer ghehoort hebben, dat ghi HEERE onder desen volcke zijt, dat ghi van aenghesichte ghesien wort, ende uwe wolcke staet tot een beschermenisse ouer hen, ende dat ghi gaet voor hen henen int heyr, in een calomne des wolcs, des daechs, ende een vyerighe calomne, des nachts,

15

Ende doode ghi dit volck ghelijck eenen man, so sullen die Heydenen segghen, die alsulcken roep van v hooren, ende spreken,

16

die HEERE en conste dat volck int lant niet ghebrenghen, daer hi hen afghesworen hadde, daerom heeft hijse versleghen in die woestijne.

17

⁺Daeromme so laet die cracht des HEEREN groot worden, so ghi ^* ghesworen) hebt,

+ D

* th. gheseyt

18

Die HEERE is lanckmoedich ende van grooter barmherticheyt, ende hi vergheeft die misdaet, ☞ ende ouertredinghen, ende en laet niemant onschuldich zijn, ende ghi versoect der vaderen misdaet, ouer die kinderen int derde ende vierde lidt,

19

So vergheeft doch die misdaet deses volcs, na uwer grooter barmherticheyt, ghelijck ghi oock ghenadich gheweest hebt desen volcke, van wt Egypten tot hier in deser plaetsen toe.

20

Ende die HEERE sprack, Ick hebt vergheuen na uwen woorden,

21

^* Ick leue, ende dat gheheel aertrijck sal veruult) worden met die heerlicheyt des HEEREN,

* th. so waer als ic leue, so sal dat aertrijck veruult

22

Want alle die mannen die mijn heerlicheyt ende mijn teekenen ghesien hebben, die ick in Egypten ghedaen heb, ende in die woestijne, ende mi nv thienmael ghetempteert hebben, Ende mijnder stemmen niet ghehoorsaem en hebben gheweest,

23

die en sullen dat lant niet sien, dat ick haeren vaderen ghesworen hebbe, Oock niemant van dien die mi ghelachtert hebben, en sal dat sien,

24

Maer mijn knecht [kolom] Caleb, om dat een ander gheest met hem is, ende heeft mi gheheel na gheuolcht, dien sal ick in dat lant brenghen, daer hi inghecomen is, ende zijn zaet salt besitten,

25

want die Amalechiten, ende Cananiten woonen in die dalen, ☞ Morghen breect op, ende verset die legheren, ende trect wederom inder woestijnen, opten berch totter Rooder zee.

26

⁺Ende die HEERE sprack tot Moysen ende Aaron, segghende,

+ E

27

Hoe langhe wort dese quade menichte teghen mi? Want ick hebbe die murmuracie der kinderen van Israel, die si teghen mi ghemort hebben, ghehoort,

28

daerom segt tot hen, ^* Ick leue) spreket die HERE, ick sal v doen, so ghi, daer ict hoorde, geseyt hebbet,

* th. so waer als ic leue.

29

In dese woestijne sullen uwe lichamen ^* ligghen begrauen,) Ende ghi luyden die ghetelt zijt van twintich iaren, ende daer ouer, ghi luyden die teghen mi ghemort hebt,

* h. vergaen

30

en sult niet in dat lant comen, daer op dat ick mijn hant gheheuen hebbe, op dat ick v luyden daer inne soude doen woonen, wtghenomen Caleb Iephune sone, ende Iosue Nuns sone.

31

Vwe kinderen, daer ghi afgheseyt hebt, ⁺ si sullen een roof den vianden zijn, die sal ick daer inne brenghen, dat si sien sullen tlant, dat v mishaecht heeft,

+ F

32

Maer uwe lichamen sullen in dese woestijne ^* ligghen)

* h. vergaen

33

ende v kinderen sullen wildelijck dolende zijn in die woestijne veertich iaren, ende v ouerspel draghen, tot dat der vaderen lichamen te nyete worden in deser woestijnen,

34

na dat ghetal der veertich daghen, waer in ghi tlant bespiet hebt, Eenen dach sal een iaer gherekent worden, veertich iaeren lanck suldy ^* ontfanghen) v boosheden, ende ghi sult bekennen mijn wrake,

* h. draghen

35

want ghelijck ick ghesproken hebbe, so sal ick deser alder quaetste menichte doen, die teghen mi opghestaen is, in dese woestijne sullen si alle te nyete gaen, ende aldaer steruen.

36

Daerom alle die mannen, die Moyses ghesonden hadde, om dat lant te bespieden, ende die, na dat si weder ghecomen waren, alle die menichte, die teghen hen murmureerden, lasterden dat lant, dattet quaet was,

37

zijn ghestoruen ende gheslaghen voort aensichte des HEEREN,

38

Maer Iosue Nuns sone, ende Caleb Iephune sone bleuen leuendich wten mannen die ghegaen waren om dat lant te bespieden,

39

Ende Moyses sprack alle dese woorden tot alle den kinderen van Israel, doen hadde dat volck zeer grooten rouwe, ^* ende schreyden zeere.)

* ten is niet int heb.

[p. i4r]

40

Ende siet, si stonden des morghens vroech op, ⁺ ende trocken op die oppersten vanden gheberchten, ende spraken, Wi zijn bereyt op te reysen, totter steden daer die HERE af geseit heeft, Want wi hebben gesondicht

+ G

41

Den welcken Moyses antwoorde, waeromme ouertredi alsoo twoort des HEEREN? Het en sal v niet ghelucken,

42

En trect niet op, want die HEERE en is niet met v, op dat ghi niet en valt verslaghen voor uwen vianden,

43

Want die Amalechiten, ende Cananiten zijn voor v aldaer, ende ghy sult door huer luyden swaert vallen, om dat ghi naden HEERE niet ghehoort en hebt, ende die HEERE en sal met v niet zijn.

44

Maer si waren verblint, ende trocken op die hoochte des geberchts Maer die Arcke des verbonts des HEEREN ende Moyses en quamen wt den leger niet,

45

Doen quamen die Amalechiten ende Cananiten, die opt gheberchte woonden daer af, ende sloeghen, ende veruolchendse tot Horma.

§ Die offerhanden die welcke si offeren moesten, als si int lant gecomen waren, Van die offerhande voor die sonde wt onwetentheyt, ende voor die wt hoouaerdien ghesciet, Ende hoe die opten sabboth hout raepte, ghesteent wert.