Vormen. Jaargang 4

[p. 149]

Gij stierft.

Gij stierft,
Als men dit sterven noemen durft, dit uitgaan
Op een zucht, dit peerlend blijven staan
Van de allerlaatsten traan;
Gij stierft,
Doch waart zoo vreemd en schoon bij dit vergaan,
Dat gansch de luister van uw leven
Naar 't diepste van ons hart werd heengedreven,
En nimmer sinds een dag ging vloeien in den tijd,
Waar niet uw beeld aan kleefde ontglipt aan de eeuwigheid.

Marnix VAN GAVERE.