Vormen. Jaargang 4

[p. 14]

Elegie

Gij zijt gegaan en liet slechts na
de vage schijn van zonn'ger dagen.
Wij pinken traag een traan - doch dra
versterft het stil-gemeende klagen

in 't bruisen van ons jonge bloed.
- Met een die plotsling henengaat
verdwijnt veelal ook menig goed
dat hij ons als een zegen laat. -

Soms wordt nog over U gepraat
bij 't wandlen; soms ook aan den disch,
doch wijl in ons het leven groeiend is,
is 't of uw heugen immer schaadt.

Gij zijt gegaan als velen gingen;
toch heeft uw heengaan mij geroerd
en dwingt me tot dit klein bezingen
dat mij iets dichter bij U voert.

Piet BLOMME.