Vormen. Jaargang 3

Paria's

Om de beide kranke handen
beweegt zeer vrij en koel de lucht;
ook veler hand is stil beducht
in die koude aan te landen.

Van 's morgens is de dag al grijs,
al schijnt de herstzon nog zoo schoon,
voor hen is niet die warme wijs,
hen niet ontmoet één enkle toon

van 't lied dat door den Herfst nu pijpt:
vervuld verlangen ruislend rijpt

[p. 22]

 

in vruchten vol en diep gekleurd;

 

dat handenpaar heeft 't lied verbeurd.