Vormen. Jaargang 3

Zwarte vogels

O deze onrust, nimmer te keeren,
heb ik u wel goed gedaan?
O deze vrees: uw oog te bezeeren
door zoo links naast u te gaan.

Ik had gehoopt bij u te vergeten,
door uw blik mij gaaf te zien;
maar wanhoop heeft mij te diep gebeten
opdat, nog ooit, dat heil zou geschiên.

Ach in dit barre, naakte getijde:
de hunker bij uw handen te zijn,
droom van zon over bloeiende weide,
in hoopvoller hart vreedzamer pijn.