Vormen. Jaargang 3

[p. 19]

De laatste bede

Ver van uw gelaat
zal ik niet lang leven,
zal mijn hart gestorven zijn
eer zijn taak wordt opgeheven,
nog eer het kan geborgen zijn
in een dichtgespijkerd schrijn.

Liever dan het levend
is mij het doode hart
als dat leven moest behouden
door 't verijlen van de smart,
door 't verzachten van de koude
die mij ver van u bevangt.

Nog een aadmen, geen beleven,
een schijn van leven waar gedwee
de schaduw waakt der laatste beê:
eens met u voorgoed te sneven,
uiteindelijk met u te zijn
in het dichtgespijkerd schrijn.