Vormen. Jaargang 2

[p. 85]

Frans De Wilde:
Droef dagboek

In haar huis, in de groote kamer
Lag de jonge vrouw: het aangezicht van was.
De klok viel stil. Het was er vreemd en donker,
Buiten, in de zomer zon, groeide het gras.
17-5-37

Een avond zat ik alleen in mijn kamer,
Mijn hart was bedroefd.
Oude banden had de dood gebroken,
Mijn hart was ten doode bedroefd.
Toen klonk er een jonge, veerkrachtige stap,
Hij kwam nader en nader:
De deur sloeg open. Een heldere stem zei: ‘Vader’.
21-5-37