Vormen. Jaargang 2

[p. 72]

Paul De Vree:
Ontvluchtingen

Der stilten die den knaap vroegtijdig overvielen,
die der gesluierde taveernen en gesloten monden,
over verderf, over gevallen zielen,
die hem bekoorden, hem verwonderden,

ging uit het avondlijke zwerven
langs ingebouwde kaaien, zuigende portieken,
waarachter hij niet wist dat dwaze zieken
verzengend aan der zinnen driften sterven,

wijl van nabijen stroom de zoute winden
hem gulzig en verhunkerd dreven,
naar lichten, die weerschenen warmer hem verblindden,
verwijlen deden en onzeglijk beven

voor 't rimp'len aan het water der refreinen
van vreemde en melancholische matrozen,
wier schimmen met het schip vergroeien en verdwijnen,
verlangen naar de tropen en de tuberozen.