Vormen. Jaargang 1

[p. 148]

De vranke vrouwen
Door M.L. Peeters

De vranke vrouwen die uit overspel geboren
werden uit de zoete muzen van mijn lied
komen me heimlik in de nare nacht bekoren
die in hun warme mond mijn weke wijnen giet.

Hun handen geuren als een bloemenperk na regen
waarover gulden zon heur schuine schaduw schuift
wijl parels bloed op hun gebarsten blaren wegen
en hun rood zomerhart door bleke winden wuift.

Hun haren waaiën zilver spinrag in de morgen
dat daar een maannimf aan heur stoeien achterliet
ik heb hun wensen aan mijn heimlik hart verborgen
en vraag niets anders dan te sterven van verdriet

aan hun volgroeide gaven die ik niet mag drinken
als een glas purpre wijn met roekeloze mond
en als een drenkeling in hun ogen verzinken
en heel mijn leven wenen om dien enen stond...