Vormen. Jaargang 1

[p. 101]

De jonge bruid
Door Staf van der Loo

Geef mij geen taak
te hoog, te zwaar om torschen
ik kan niet verder vorschen
dan zinnen-smaak.

Laat uw belijd:
mijn borsten zijn geen leel'en
maar zullen droomen teelen
tot werklijkheid.

Laat ons gewoon
als man en vrouwe wezen,
de smart zal dan genezen
bij d'eersten zoon.

Leg nu mijn hand
te streelen om uw wangen:
ik voel ons beide omvangen
één liefde band.

Ik heb u lief...
ik zijg met diep beschamen
in d'armen die mij namen,
of ik nu stierf...

22-7-36.