Vooys. Jaargang 1

[p. 26]

Den Haag, Mallemolen, 1956.

De potkachel verwarmt de foto nu nog.
Twee laatstejaars met fondsbril en hun meiden.
Eênenvijftig moet het zijn en dus in Leiden.
Zij lijken op de schrijvers voor de oorlog.

Het kale hok wordt tot de nok door vocht
en vuur gevierendeeld, maar op zulk strijden
slaat de mens geen acht. Ik zou haar benijden,
die op het ziekbed door vrienden werd bezocht.

Het is mijn moeder die daar ligt.
Mijn vader heeft een zeer gewichtig
deel van haar onttrokken aan mijn zicht.
De diagnose was verkeerd: grijswit
wacht mij daar het eerste levenslicht.

Robert Seepers