Volk. Jaargang 4

[p. 65]

[Nummer 3]

Jac. Schreurs, m.S.C.
Kerstmis

voor Ernest van der Hallen

Laat dit geheim ons nimmer los?
Bewaasde wei, betooverd bosch,
Hoe slaapt gij diep en ongerept
Terwijl 't rondom u vleugelklept
En stem en ster de ziel ontstelt?
De broze rietfluit dwaalt door 't veld
En ieder hart, hoever ontvoerd,
Staat luisterstil en staart ontroerd
In 't licht dat van de sterren schreit
En deze nacht der nachten wijdt
Tot dageraad van klaarten puur....
Ik treed met Rembrandt in de schuur
En houd verrast den adem in
Bij zóoveel glans, bij zóoveel zin
Bij zulk een brand die Maagd en Kind
En mensch en dier en dingen bindt
In één verrukt en dwaas gebaar; -
Hier zwicht de tijd en sterft het jaar
En kniel ik, arme, trotsche dwaas,
Terwijl de rietfluit die ik blaas
Bevriest op mijne lippen....