Volk. Jaargang 4

[p. 20]

Ferdinand Vercnocke: Zeedroom

Ik zal komen langs kimmen van goud,
ik zal komen op den paarsen vloed;
groot zal de vrede zijn van mijn gemoed:
mijn voorhoofd is met naderenden nacht bedauwd.

Ik zal komen door mijn droom bewogen,
ik zal komen op mijn hoop gedragen;
de nacht is nakend, 'k wil van nacht gewagen,
en nacht ontwaren in uw haast geloken oogen.

Ik zie U aan en spreek geen enkel woord,
- ziet gij in mijn oogen, 't gloeiend goud der kim? -
droomend waak ik als een schuwe schim
aan uwe zijde: hebt gij mij gehoord?

Ik sprak in 't lange zuchten van de verre baren
de donkre woorden die ik niet mocht vinden;
dieper dan smart, woorden van wie minden;
uw antwoord zal de zachte zee bewaren.

Ik zal heengaan als een schim bij nachte,
ik zal heengaan in den nacht verborgen;
komt er nog dieper nacht, komt er een morgen:
ik zal aan duistre kimmen wakend wachten.