Volk. Jaargang 3

[p. 332]

Joris Vlamynck, M.S.C.: Lentestemming

De lijster heeft den heelen avond onverdroten,
haar wiss'lend lied gefloten naar de zon,
en toen een late merel nog begon aan een regenachtig lied,
is plots de zon gezonken,
en werden alle harten dronken
van een vreugde, die men anders niet geniet.

De menschen kwamen in de open deuren en op de stoep,
de slapende bloemen begonnen opnieuw te geuren. In elke roep
lokte een nieuw geluid...
De maan stond in een vensterruit...

Toen heeft de nacht
de weemoed zacht
over de harten gelegd
als een gesloten kleed,
en teere dingen werden gezegd,
waar men zelden woorden voor weet.