Volk. Jaargang 3

[p. 279]

Albe: Ik bid u aan

Ik bid U aan o Ongeschapen Schicht
van nooit-weerstraald en wordinglooze Licht: mijn God!
Gij zijt die zijt
de Oerbron der Oneindigheid.

O, Woord der onuitspreekbaarheid,
aanwezige ongenaakbaarheid, mijn God!
Gij zijt de nooit-Geweesde, nooit-te-Wordene
nooit door de eeuwen heen te ordenen.

O, Aangeroepene, zoo machteloos te noemen
mijn Aangebedene, maar stamelend te roemen, mijn God!
Die is de niet-te-minnen Geliefde
en niet-te-wondene Gegriefde.

Ik bid U aan, o Ondoorgrondbaarheid,
mijn zwakste zwijgen weze U hoogste lof mijn God!
serene Weergalm van mijn hart dat schreit
om snerpe zieleweeën in een handvol stof.

‘Paradijvogel’