Volk. Jaargang 3

Op Vleugelvooize

Op vleugelvooize
steeg ter zon
een vogel
die niet zingen kon.

En liet zijn schaduw

die verzwond

een violier

in donkre grond.

Toen was het lied
dat hij begon:
zichzelf te dragen
naar de zon.

Zijn vlucht doorboorde

opalen wolkenwanden

om schaduwloos

in 't licht te landen.

En op verkrachte vlerken
van 't vermetel zwerven
vond de vogel
't hoogste sterven.

‘Paradijsvogel’