Volk. Jaargang 3

[p. 249]

J. Vlamynck M.S.C.: Heimlichkeit

We zijn zoo bang van eenzaam te zijn,
wij voelen ons gauw verlaten.
Toch rijpt in de kelders de jonge wijn
het best in de eenzame vaten.

Wij luisteren graag naar een zinloos woord
en zoeken de harten der menschen,
terwijl we als een boom aan de waterboord
de stilte in ons harte wenschen!

Wij zingen, wij roepen ons rood,
wij hebben onz' schoone vermaken;
maar als de kern in een okkernoot
blijft elk zijn geheimen bewaken.

We voeren allen een kostbare vracht
in onze verzegelde handen:
we varen alleen bij nacht
en nergens, nergens kunnen wij landen!