Volk. Jaargang 3

[p. 40]

Dirk Vansina: Geprevelde strophen

Dit zal der Minne wonder zijn
dat schooner zij dan droom zal zijn
en hoogst verwachten overhuift,
een blauwe baar die sneeuwwit kruift,
een hout dat plots in bloesems staat,
een krekel die zijn cimbel slaat,
een leeuwerik in trilazuur,
een nachtegaal in 't duister uur...

Tot leed
blijkt steeds het hert gereed
dat, spijts verdwazen,
vreezen voedt:
maar Uwe Vreugde is diep verbazen
en onvermoed.

Bidden: Uw daarzijn raden
U schouwen met d'oogen dicht;
geen woorden, geen daden beraden
o Stilte die stilte sticht.
Bidden: baden en waden
in vloeibaar licht.

O klok van tijd en duur
wat taalt gij in dit nachtlijk uur
van diep bezinnen?
- Het is het uur, het is het uur
om Minne zelf te minnen
de God van vuur.

Nu zal ik al mijn krachten sparen
niet linksch en rechtsch meer henenvaren
waar lust of onlust drijft.
Nu zal 'k mijzelf om U bewaren
die blijft