Volk. Jaargang 3

[p. 33]

Albert Westerlinck: Gebed tot Maria bij het kind

‘Da imperium Puero tuo’ (Ps. 85.)

Steeds dichter bij Uw onberoerde handen
reik ik naar mijn bezit:
geen vuren die in 't vleesch van mijn verwachting branden
maar Licht dat bevend bidt.

Want in Uw schoot, aan Uwe reine rust geborgen
gaf God zichzelven prijs.
Hij schonk mij 't prille licht van dezen wintermorgen
voor mijne laatste reis

naar 't Kind dat Hij in U aan allen heeft geschonken.
Ik luisterde en rees
bij 't lied der sterren die aan Uwe voeten zonken
voor God die bloeide uit vleesch.

Ik kwam. Welk is het groot geluk dat ik verbeid
en dat mijn droom blijft jagen.
naar 't Kind dat boven ons den sterrenhemel spreidt
en dat Uw handen dragen?

Ik kwam, en al de kracht die Gij in mij verzamelt
strompelt naar Uw Licht:
een man die schreit en lacht en vreemde woorden stamelt
knielt neder bij Uw wicht.

Steeds dichter bij het Licht, waarin Uw handen beven
zingt hij geluk, verdriet:
Och moeder, God heeft aan ons Kind de kroon gegeven
waarom komt vrede niet?