Volk. Jaargang 2

[p. 148]

Prisma

Nederlandsch Wagner-festival! -

We hebben te Antwerpen een Koninklijke Vlaamsche Opera waar onze moedertaal sinds dertig jaar op de onmenschelijkste manier wordt gefolterd. Er is tot op heden nog geen enkel directeur in staat geweest om te reageeren tegen de vogelmarkt-vrijmoedigheid en de joviôle Antwâârpsche ongeneerdheid van zijn troep, 't Moet echter gezegd: wàt de troep te zingen krijgt - als tekst - zou zelfs een lyrischen kater de maag doen keeren. Er zijn, ook nù nog, tekstvertalingen in gebruik, die dagteekenen uit den pruikentijd; dingen welke men ‘Nederlandsche versie’ noemt en waarbij 'n mensch zou schateren, waren dergelijke producten geen hoon en blaam voor een stad die nog een schijn van kunstmetropolisme hoog wil houden. Bedenk daarbij, dat die taalmoord sinds jaar en dag wordt aangeleerd in ons - even ‘koninklijk’ en even ‘Vlaamsch’ - conservatorium (daar zou beter een conservator dan twee directeuren zitten!). - 't Bewijs der onverantwoordelijke knoeierij werd ons, medio December 11. door 't K.V. conservatorium andermaal zelf geleverd. Voor een Wagner-festival werd een tekstboek uitgegeven, waarin naast 't oorspronkelijk libretto ook de ‘Nederl. versie’ stond gedrukt, zooals die wordt gebruikt in opera en operaklassen. Luister, o Nederland, naar de zoete kantieken in uw taal:

I. Fragmenten uit Parsifal (3n akt (sic): Gurnemanz zingt:

Ik voel, een heilig werk

moet hij nog heden werken

een heilig ambt nog waar te nemen;

dus zij hij vlekkenrein

en lange-dwaaltocht-stof

moet thans van hem gewasschen zijn.

waarop Parsifal familiair vraagt:

Word heden tot Amfortas ik nog gleidzeg? En na een sybillijnsche repliek van Gurnemanz, zegt Parsifal kandied:

Gij waschtet mij de voeten:-

nu make 't hoofd mij nat de vriend.

Maar 't is nog niet genoeg, want Parsifal, die door Gurnemanz wordt genoemd ‘gij... heildaadvol wetende’ (zoek het maar uit, a.u.b.) begeert nog meer:

Gij zalfdet mij de voeten,

het hoofd nu zalve Titurel's genoot

dat heden nog als Koning hij mij groete.

't Zijn slechts 'n paar kleine fragmenten, lezer; oordeel wat 'n massa onzin er moet te vinden zijn in de volledige partituur!

II. Nu nog 'n paar staaltjes uit de ‘Meesterzangers’. Hans Sachs zingt:

...den Grund mir aufzufinden,
warum gar bis auf's Blut
die Leut' sich quälen und schinden
in unnütz toller Wuth?

Dat wordt dan ‘vertaald’ als volgt:

...te zoeken de echte gronden,
waarom de mensch altoos
zijn broêr wil kwellen en wonden,
zoo dol als nutteloos.-

Sachs geeft raadseltjes op, waar hij begint:

Doch op een avond laat,
een onheil te verhoeden,
waar jonkheids driften doen woeden,
een man weet vaak geen raad;
een schoenmaker, ongewillen,
leent zich aan Wane's grillen...

Tot slot 'n proefbeet uit Walther's prijslied:

Morgenlijk lichtend in rozigen schijn,

vol bloesemfleur

en bloemengeur,

de lucht vol wonne

nooit verzonnen,

een tuin trok de oogen mijn...

Daar onder eenen wonderboom,

met vruchten rijk behangen,

aanschouwde in zaalgen liefdedroom

ik wat het hoogst verlangen

ooit stellen mocht op prijs:

de schoonste vrouw,

Eva in 't Paradijs.’

Tweede koeplet:

‘Avondlijk scheemrend omving mij de nacht:

bij steile pad

waarop ik trad

een bronne ruischte,

zoetjes bruiste,

mij lokkend stil en zacht;

daar, onder eenen lauwerboom,

omkranst met sterrenstralen,

zag ik in klaren dichterdroom

een heilig wezen dalen,

wiens oog tot in mijn ziele las:

de fierste vrouw,

de Muze des Parnas!’

Enzoovoort, enzoovoort...

Walther en Parsifal en hun Nederlandsche vaerzen hooren thuis op de koninklijke Vlaamsche luizenmarkt. De directeuren zijn de potsierlijke impressario's!

't Is alleen in Vlaanderen mogelijk.

A.G.J.