Volk. Jaargang 1

[p. 298]

Dirk Vansina: Geprevelde strofen

1

Hij, die geen waan begoochlen kan,
lijdt aan zijn leven;
kwaal die geen arts genezen kan...
als medicijn moet God zichzelve geven.

2

Ween niet; niet Hij
treedt ons in tranen
naderbij...
want Vreugde is Hij!

3

Zoo ge niet duizelt bij mijn lied
hoort ge slechts woorden,
woorden,
ijdelheid en anders niet;
zoo ge niet duizelt bij mijn lied
Hoor! mijn zingen is bezweren
van een goddelijk verschiet...
en hij duizelt die het ziet.

4

Als allen twijflen
zal ik hopen.
Als allen weiflen
zal ik willen.
'k Zal wankelmoed met liedren stillen
en zingend beuk ik einders open.

5

Geven zal ik,
niet bewaren.
Zaaien zal ik,
niet vergaren.
Minnend zal ik leven baren.

[p. 299]

6

Kan ik U slechts als onkenbaar betrachten,
in onbegrip U nader zijn?
Het breken als baren mijn Godsgedachten.

7

Ik voel 't zoo prullig, mijn doen en mijn trachten
mijn leed en mijn liefde en mijn strijd.
Mijn dagen vergaan in Uw nachten
altijd.

8

Ach waart Gij niet!
Ach waart Gij niet!
dan waar dit leven
groot verdriet
maar daar Gij zijt
maar daar Gij zijt
is 't wonne mij
en zaligheid.

9

Daar ik mij elk begeeren
heb ontzegd;
naakt, wanenkleeren
heb afgelegd
en rillend sta in 't eeuwig Nu
verwacht ik U.

VIGNET
MAURITS BILCKE