Volk. Jaargang 1

Mijn vader

Mijn vader, mijn vader die was zoo groot,
hij zat rechtop in zijn bed en sprak met de dood.

Zij spraken. Ik kon het niet verstaan;
maar de dood is dan toch weggegaan.

Dan werd het stil, 'k weet niet hoelang.
Mijn hart klopte snel en ik was zoo bang.

Dan zei mijn vader, als in nood bijna
‘goeie nacht’ - maar alles werd goed daarna.

(naar Claudius)