Volks-liedjens, uitgegeeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (5 delen)

De jonge Weduwe.

Wijze: Climeen, waar heen?

‘Ik kan

Mijn man

Nimmermeer vergeten;
't Leed wordt nooit versleten,

Dat mijn hart doorboordt;

Daar ik hem zag sterven,

Dien ik had bekoord:

'k Wil nu 't leven derven,

ô Geloof mijn woord!

O Ja!

Weldra

Zal de schoot der aarde,
Daar mijn man, die waarde.

Ligt, zijn Julia,

Nevens hem, omvatten.

O! Zou ik dit heil

Dan wel kunnen schatten?

't Kent geen perk of peil!’

[p. 66]

 

Zoo trouw

 

Een' vrouw

 

Hoorde ik onlangs spreken:

 

En het is gebleken,

 

Dat zij 't heeft gemeend:

 

Heden wordt zij weder

 

In den Echt vereend,

 

Met een man, die teeder

 

Met haar heeft geweend.

 

 

 

1805.