Volks-liedjens, uitgegeeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (5 delen)

De vernoegde Huisvader.

Wijze: Gelijk mijn schoone Bloemen kwijnen.

Laat vrij een Vorst naar grootheid streeven,
Alöm zijn strenge wetten geeven,

't Heeläl doen buigen voor zijn staf,

'k Staa alles hem gewillig af. :/:

Laat vrij een Vrek zijn schat vermeêren;
De Eerzuchtige zijn naam zien eeren;

'k Verkies, wat ook een ander wensch,

Wat waarlijk goed is voor den mensch. :/:

[p. 43]

 

't Genoegen kan alléén mij streelen:

 

Schoon 'k in geen overvloed mag deelen,

 

Ben ik te vreden met mijn' staat,

 

En kwel mij met geen nijd noch haat. :/:

 

 

 

Zo dra de zon rijst in de kimmen,

 

Voel 'k in mijn hart de blijdschap klimmen;

 

'k Beschouw de schoonheên der Natuur

 

En roem de gunst van 't Albestuur. :/:

 

 

 

Ik smaak, bevrijd van ongenuchten,

 

Van 's menschen vlijt de beste vruchten.

 

'k Verricht, met lust, mijn bezigheên

 

Altijd, tot nut van 't Algemeen. :/:

 

 

 

Geen ledigheid kan mij behaagen,

 

Ik wij' der werkzaamheid mijn dagen;

 

Een drukke tijd snelt ras voorbij:

 

Hoe zoet is 't rust-uur dan, hoe blij? :/:

 

 

 

Ik zie mijn gade 't all' verrichten,

 

Wat overeenstemt met haar plichten:

 

In 't huisbestuur, met wijs beleid,

 

En voor ons kroost met tederheid. :/:

 

 

[p. 44]

 

Moet ik van huis verwijderd weezen,

 

'k Vertoef niet, of 't doet ijder vreezen;

 

Dan heeft men lust, noch rust, noch duur,

 

Dan schijnt elk ogenblik een uur. :/:

 

 

 

Maar 'k heb den drempel naauw bestreeden,

 

Of 'k word ontmoet met snelle schreden;

 

Elk roept: ‘Daar is hij wederom!’

 

Elk heet mij juichend wellekom. :/:

 

 

 

Mijn lieve gade omhelst mij teder,

 

Vol blijdschap zit ik bij haar neder,

 

Ons jeugdig kroost springt in het rond,

 

En toont zijn vreugd met hart en mond. :/:

 

 

 

Dus kan mij 't stil en huischlijk leven

 

't Bestendigst vergenoegen geeven;

 

Dus geeft me een gulden middenstaat

 

Meer heil, dan weelde of overdaad. :/:

 

 

 

En moet ik eindlijk, uit dit leven,

 

Mij van mijn gade en kroost begeven.

 

Ik ben te vreden in mijn lot;

 

Genoeg - het is de wil van God. :/:

 

 

[p. 45]

 

'k Laat dan de zorg voor Kroost en Gade

 

Aan 't Alvermogen, wiens genade

 

Ik ondervond van jongs af aan;

 

Die zij hun schild op 's levensbaan. :/:

 

 

 

H.V.M.