Volks-liedjens, uitgegeeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (5 delen)

[p. 29]

De verliefde Landman.

Wijze: Het dansen kan mij niet behaagen, &c.

Wat is 't een vreugd, op 't land te leeven,

Men weet van kommer, van verdriet,

Noch van 't gewoel der steden niet,

'k Voel 't zagte koeltjen om mij zweeven,
Door 't schomlend loof der groene dreeven,

Zij lisplen, ruischen zagt en teêr,

Als ik met Koosjen, zagt en teêr,

ô, Welk een vreugd!, ô welk een vreugd!

Wie wenscht voor zich iets meer:/:

Hoor het gezang der nachtegaalen,

Hoe rolt hun lied door bosch en veld!

De leeuwrik, die door wolken snelt,

Kan ons op keur van zang onthaalen.
Zie gindschen vogel rijzen, daalen:

Kent gij dien vluggen vogel niet?

Hij roept: Kiewiet! kiewiet! kiewiet!

ô Welk een vreugd! ô welk een vreugd!

Hier kent men geen verdriet:/:

[p. 30]

 

Zie hier de zwaan door 't water schuimen,

 

Hij draait den hals met edlen moed,

 

Terwijl hij zwemmend heenen spoedt,

 

Verheft hij trotsch zijn witte pluimen.

 

't Moet al voor hem het water ruimen,

 

Het vischjen dartelt op en neêr,

 

't Was weg, en zie, daar komt het weêr;

 

k Zie rondom vreugd, 'k zie rondom vreugd!

 

Wie wenscht voor zich iets meer!:/:

 

 

 

Ei zie eens ginder 't lachend roosjen,

 

Het danst en wappert op zijn' steel,

 

Wat lieve geur! hoe frisch! hoe êel,

 

ô Hoe verrukt ons 't zagte bloosjen,

 

Ja 'k pluk het voor mijn lieve Koosjen,

 

Ik min het meisjen, zij mij weêr,

 

ô Ze is zo mooi! zo lief! zo teer!

 

ô Welk een vreugd! o welk een vreugd!

 

Wat wensche ik immer meer! :/:

 

 

 

Hier op het land, in stil genoegen,

 

Paart reine min zich aan de deugd,

 

En de onschuld aan geruste vreugd,

 

Geen naberouw kan 't hart doen zwoegen,

 

Geen nijd of zorg het voorhoofd ploegen;

 

De liefde voert de blijde treên.

 

Zo vrij, zo blij, naar 't outer heên;

 

ô Welk een vreugd! ô welk een vreugd!

 

Haast spoede ik derwaards heen.:/:

 

 

[p. 31]

 

 

Maar, ach! al deze zagte weelde,

 

Die thans natuur mij vrolijk biedt,

 

Behaagde nooit mijn harte niet,

 

Als ik die niet met Koosjen deelde;

 

Maar als haar zagte hand mij streelde,

 

ô Dan.... maar zie, reeds komt zij aan,

 

Ja, ja, zij komt, zij komt reeds aan,

 

ô Welk een vreugd! o welk een vreugd!

 

Laat ons niet langer staan:/:

 

 

 

M.N.