Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. Pp4v]

Op den Regel,
Geluckich is het landt, daer sulck een volck in woonen.

⁺HEeft den Alwijsen God, van eeuwicheyt verkoren
Hem op Aerdt een Gemeent, eer de gront was geleyt,
Te wesen onstraff'lijck, soo laet ons neerstich sporen
Voor hem te leven soo, dat liefd' niet gae verloren:
Want liefde is het wit dat steedts het quaet beschreyt,
Maer bemindt Godes leer, die heel den dagh verbreyt
En Schept daer wijsheydt uyt, doet ons oock atijdt trachten
Naer de Godsalighe, volght de gerechtigheyt,
De getuygh'nisse Gods voor haer efdeel zy achten,
Voert zijn gheboden uyt, by dagen en by nachten,
Om die te houden dan, Gods volck arbeydt en sweet
En is altijdt bereydt, om steedts daer op te wachten,
Wel salich is den man die daer toe is gereet,
Hy sal van God de Heer, met zegen zijn bekleet,
Valt hy uyt swackheyt teer, God sal hem wel verschoonen.
Daer men dees oeff'ningh siet, segh ick met liefde heet
Geluckigh is het landt, daer sulcke volck'ren woonen.

Siet wat vrucht liefde baert, doet Gods volc gantsch ontsetten

Over d'afwijckers boos, der valschen wegh sy haet,
Oock d'onstantvastige, maer bemint Godes wetten,
Den wegh der leugenen, soecken zy te beletten,
Beschreyt d'hartneckigheydt, van der godloosen raet,
Wert in-genoemen droef, over haer blintheydts staet:
O Goddelijcke liefd' wat kondt ghy Gods volck wercken,
Doet haten het bedrogh, en spreeckt ons herte baet,
Dat wy het quaet wel sien, doch met droefheyt bemercken,
Als liefd' in ons is swack, u liefd' gaet ons verstercken
Dat wy u prijsen dan met een herte oprecht,
Vertellen oock u naem alleen en in u Kercken
Singende daer u lof, uyt u spreucken niet slecht,
Gelijck als David deed' u aengenamen Knecht,
Psalmen vol van u leer, gestelt op soete thoonen,
Daer Gods volck door de liefd' tegen de sonde vecht,
Geluckich is het landt, daer sulcke volckren woonen.

+ Ephes.1.4.

[fol. Qq1r]

 

Alsmen het ghebodt Gods acht boven d' rijckdommen,
En tot een geest'lijck zaet neemt sijn getuygenis,

 

Is niet de liefde soet die van Gods woordt doet rommen,

 

Dat sy veel schoonder bloeyt, als d'alder schoonste blommen,

 

En soeter in den mondt als Honich-Raten is,

 

Gods volck staet door de liefd' naer sijn bevelen wis

 

En schept vertroostingen, uyt al de soete reden,

 

Het is het eenich wit, sy gaet daer op niet mis,

 

Gheluckich is den mensch, die aldus gaet besteden

 

Sijnen kost'lijcken tijdt, die kort is hier beneden

 

En bemint Gods ghebodt, jae boven eenich gout

 

Oock met een rechte liefd' altijdt soeckt voorts te treden,

 

Wat ist dat hem belet God hem niet wederhout,

 

Maer geeft hem meerder kracht, soo hy op hem vertrout,

 

Als elck uyt liefde recht, tracht naer des liefdes kroonen,⁺

 

Soo segh ick voor gewis, daer men op liefde bout,

 

Geluckich is het landt, daer sulcke volck'ren woonen.

 

 

 

Prince.

 

'T is dan een groot gewin, Godsalicklijch te leven,

 

En wat ons overkomt, al van des Heeren handt

 

Ons seer gewillighlijck daer onder te begeven,

 

Wy hebben geenen noot, liefde vrijt ons van beven,

 

Want die de Heer heeft lief (het is een vasten bandt)

 

Castijt hy Vaderlijck, doch tot een beter standt,

 

Noch daer en is hier niet, in leven of in sterven

 

Dat ons te rugge houdt, Gods liefd' is onder-pant,

 

Verdruckingh of vervolgh, benautheyt menich werven,

 

Honger, naecktheyt, of sweert, kan Gods liefd' niet doen derven

 

In allen desen siet, soo overwinnen wy,

 

En sullen dan hier naer, door Christo 't Rijck be'erven,

 

Noch Dood, noch Leven hier, Overheydt noch macht-vry,

 

Hoochte, noch Diepte, en scheyt ons niet van Christo bly,

 

Maer God sal ons hier naer, door Christo weldaedt loonen,

 

O: Overschoonen standt daer dese liefde zy,

 

Geluckich is het landt, daer sulcke volck'ren woonen.

Iohannis van Epen, 1641.

Den noot breeckt VVet.

+ Iacob.1.12