Antwoordt Op de vraghe:
Wat oeffningh is elck best, en noodighst voor 't gemeen.
Wtghegeven op de Camer vande Blaeuw Akoleyen, binnen Vlissingen.
Onder 't woordt, Den Geest doorsoecket al.
GHeloove, hoop, en liefd', heeft yeder Christ van doen
Op 't hooghst, voorwaer om zijn een van Gods uytvercoren,
Als oock tot vreed' oprecht moet yeder een hem spoen,
En vierigh in gebeedt by avondt en de noen:
Dat elck in sijn beroep, om mijden Godes tooren,
Getrouw blijft tot den endt, werdt ons gestelt te vooren:
Maer welck het best doch is, elck t'oeff'nen werdt gebraecht,
En noodighst voor 't ghemeen, geen reden spreeckt verlooren,
't Is lief' en vreed' oprecht, die Godt het meest behaeght:
Met hert en ziel liefdt Godt, wilt ghy niet zijn geplaeght;
Ia hier aen gantschlick hanght de Wet en de Propheten:
Dat yeder een, naest Godt, liefd' tot sijn naesten draeght,
De liefd' en baert gheen quaet, maer vreed' in 't hert wilt weten,
Soo met een woordt ghenoech, want daer liefd is geseten,
Daer is den vreed' oock wis, int gantsche werelts rondt:
Laet dan de ware liefd' noyt van u zijn gereten.
Godt en u naesten liefd uyt hert en zielens grondt.
Die my niet lief en heeft, ons Christus duld'lick seght,
En heeft Godt noyt ghekent, want Godt de liefd' gepresen
Selfs is tot aller tijt, blijft dan in liefd' oprecht,
Godt sal u lieven weer als een ghetrouwen knecht:
Maer sonder het geloof, werdt ons wel klaer bewesen
Dat niemandt saligh werdt, het blijckt oock, en by desen
Werdt noch de hoop gevoeght, maer dees drie t'saem gestelt
Is d' aldermeeste siet, de liefd' schoon uytgelesen,
Want al had' ick 't geloof, ick berghen met gewelt
Versetten konde swaer, ja dat ick waer verselt
Met Propheeten schoon, en veel verborgentheden:
En laes! de liefde soet, die waer als een ras helt
Van my geweken, ach! soo waer ick afgesneden,
Daer doch geen liefd' en is, gantsch wegh zijn al de seden,
Al gaef ick al mijn goedt den armen en terstondt
Mijn lichaem aen het vier, 't waer niet sonder liefds reden.
Godt en u naesten liefdt, uyt hert en zielens grondt.
| |
Heeft niet door louter liefd', tot 't menschelick geslacht,
De Sone Godts op aerdt, den tijdt van al zijn leven,
Den toorn sijns Vaders swaer, gedraeghen gantsch veracht?
Hierom te geener tijdt yets kan werden bedacht
Dat Godt soo seer behaeght, als weerliefd' sonder beven,
Die dan de liefd' aenkleeft, Godt sal hem noyt begeven,
Paulus schrijft nauw een brief aen de Gemeynten al,
Het sy die van Corinth, of Romen hoogh verheven,
Of bidt haer dat de liefd' doch geensints coomt ten val,
Maer groeyet meer en meer. David met bly geschal
Singht Gode lof en danck, dat liefd' seer overvloedich
In hem, tot Godes wet, toeneemt in't aerdsche dal.
Wie ist die scheyden sal ons vande liefde goedich
In Christo 't ware Lam, sal 't zijn vervolgingh bloedich,
Of naecktheyt, hooght, of diept, of hongerige mondt?
Neen duyvel, doodt noch hel, wert op my soo voorspoedich.
God en u naesten liefd uyt hert en zielens grondt.
Christus die spreeckt een wee over de Pharizeen,
En al die liefde reyn voorby gaen t' allen tijden,
Maer die naer liefde staen, rijck, arm, groot ofte kleen,
Gods segeningh in als sal hun steedts zijn gemeen,
Soo op 't landt, huys en vee, druck sal hun staen ter syden;
En naermaels, dits noch 't meest, Eeuwich met God t' verblijden.
Kan dan ter wereldt wel, yets zijn van beter aerdt
Als Liefd' die 't al verwint, want alles sonder mijden,
't Zy Prophetien schoon, of kennis hoe vermaerdt,
En talen veelderhand 't en wert geensints gespaert:
Maer coomt alles tot niet, hier aen sonder beraden
Ist dat de Sone Gods die self de liefde baert,
Sijn goe Disciplen kent, dies soo wie sijn weldaden
Wilt me'e deelachtigh zijn, moet hem in liefd' versaden:
Liefd' is den rechten bandt, der volmaecktheyt gesondt,
Wie rechte liefde liefdt, geen dingh en kan hem schaden.
Godt en u naesten liefdt uyt hert en zielens grondt.
Pickt uyt het goet.
|
|
Auteursrechtvrij