De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 16

Kroniek.

Letter- en tooneelkunde.

- Prijskampen. - Belgische Bond der Genootschappen van Werkmeisjes en Werkjongens.

Volgens het Verslag kon de 1^e prijs niet toegekend worden. Van de 12 ingezonden stukken werden bekroond:

Tweede prijzen: 1^o De Dweepster, door M.A. Bogaerts, onderwijzer te Gent, diploma en eene premie van 100 fr.

2^o De Waterzoo en het Jubilee, door M. Pol Anri, onderwijzer te Gent, diploma en eene premie van 75 fr.

Derde prijzen: 1^o Een Leerling van Murillo, door M.A. Bogaerts voornoemd, diploma en eene premie van 50 fr.

2^o De Tooverheks, door M P. Matton, onderwijzer te Gent, diploma en eene premie van 50 fr.

Eervolle melding: 't Werk veredelt.

Voor 1887 wordt wederom een prijskamp uitgeschreven. De 1^e prijs zal bestaan uit eene gouden medaille van fr. 250 waarde.

[p. 574]

Tweede prijzen en eervolle meldingen kunnen insgelijks toegekend worden.

De stukken moeten vooral geschikt zijn om in werkerskringen opgevoerd te kunnen worden.

Vóór 1 September 1887 worden de handschriften ingewacht bij den heer K. Weyler, Keistraat, te Antwerpen.

- Prijskamp uitgeschreven door het Van Crombrugghes-Genooischap, te Gent

De jury heeft geoordeeld dat vier stukken eene onderscheiding verdienen. De jury heeft ze, volgens verdienste, gerangschikt als volgt:

1^e Ferencz Renyi, met 4 stemmen tegen 1; 2^e Het Kindje, met 3 stemmen tegen 2; 3^e Wederzien, met 4 stemmen tegen 1 en 4^e De Invalied, met algemeene stemmen.

Aan deze stukken worden door de inrichtings-commissie van den prijskamp, ten titel van eervolle melding, de volgende belooningen toegekend: Aan de 2 eerste 20 fr. in geld en een eerediploma;

Wederzien en De Invalied, een eerediploma.

Toonkunde.

- Op zondag 14 Novemb., werd er in 't Alhambra te Brussel den heer Buls, zijn bronzen borstbeeld, vervaardigd door Jef Lambeau, aangeboden door de afdeeling van het Willemsfonds. Te dier gelegenheid werd eene kantate van Peter Benoit uitgevoerd. Hiel had den toonzetter de woorden geleverd. Het dichtstuk vangt aan met een zang, waarin het werk en de macht verheerlijkt wordt. Het volk herinnert zich de vroegere tijden, toen de burgers moesten strijden voor de vrijheid, en zweert, zoo de vreemdeling het nog wilde onderjukken, het zich op nieuw bevrijden zou. Dan wordt de Vlaamsche kunst bezongen, die aller verlangen opwekt. De kleuren der Vaamsche schilders, zijn rijk als hunne taal. De kunst is vol jeugd en leven, zij is sterk als staal, schitterend als de zon; het is het kenmerk van het Vlaamsche Volk; de taal leidt zijne stappen op heerlijke wijze. De held van het feest is van liefde doordrongen voor de ziel van zijn volk. De Vlaming leeft nog in zijn geest en in zijn taal. Het volk juicht op nieuw.

De toonzetter heeft met welgelukken in zijn werk eenige oude wijzen te pas gebracht. Zonder orkest, wordt de zang door enkele eenvoudige instrumenten begeleid: Twee fluiten, twee oboes, eene bazuin, eene trommel, eene harp, en het spel van den beiaard. En nochtans ontbreekt de grootschheid niet

[p. 575]

aan het werk. De grootschheid ligt geheel saamgetrokken in den zang. Alles heeft in dit stuk een feestelijk vroolijk karakter, de wijzen prenten zich gemakkelijk in den geest. Het koor achter het gordijn met begeleiding der trompet, dan de heldere tonen van den beiaard, waartusschen zich de kinderzangen mengen, dit alles is wel degelijk Vlaamsch, en geeft het gedacht van wat een volksfeest zijn moet. De gordijn wordt van voor het koor weggeschoven, en de vroolijke tonen van den beiaard klinken voort. De quatuor der moeder met hare dochters is zeker de sierlijkste bladzijde, die in dien ouden stijl geschreven werd. De strophen van den dichter, door Blauwaert gezongen zijn meer hedendaagsch, maar zoo hoefde het, voor de tegenstelling. Het koor van het volk met begeleiding van de harp en de overige speeltuigen, sluit op eigenaardige wijze die meesleepende kantate. Peter Benoit toonde ons hier een, nog haast onbekenden kant van zijn veelzijdig talent, het is slechts in de kinderkantate, dat melodische gedachten van denzelfden aard aangetroffen werden, echter minder archaïschvolksch opgevat dan wel hier. Het is juist dien vorm dien we hier bewonderen, en die zoo geheel verschillend is van wat we gewoon zijn te hooren. Er is daar een nieuwe kiem, een nieuwe bron, die Peter Benoit zou kunnen benutten voor eenig Vlaamsch zangspel, dat niet alleen eigenaardig zijn zou als persoonlijk werk maar bovendien een eigenaardig iets zijn zou in onze Vlaamsche toonkunst.

Beeldende kunsten.

- Een onzer beste schilders, M.A. Hennebicq heeft eene nieuwe onderscheiding bekomen. De jury der tentoonstelling van Liverpool, heeft hem de gouden medaille toegekend voor zijne schoone schilderij: ‘De trap der Sint Pieterskerk te Rome.’

- M. Léon Herbo, de gekende portretschilder, heeft het portret gemaakt van M. Dumont van Chassort. M. Dumont in eene eenvoudige houding, gelijkt uitmuntend, het hoofd, de handen, gezond van kleur, hebben uitnemende verdiensten. In zijn geheel behaagt 't werk door zijn eenvoud; het spiegelt een karakter weer, en geeft zooals het zijn moet de ziel van het model terug.

- M. Delsaux, de Brusselsche schilder, die eene reis in Zeeland gedaan heeft, zal in den Cercle artistique te Brussel, landschappen en zeezichten tentoonstellen.

- De heer Juliaan De Vriendt is tot rektor gekozen van het Instituut van Schoone Kunsten te Antwerpen.

[p. 576]

- Een onzer beste Vlaamsche schilders, M. Emiel Claus, heeft de bronzen medaille bekomen met zijne schilderij ‘Vlaamsche boerin’ in de tentoonstelling van den ‘Art Club’ te Liverpool. Te Edimbourg verkocht hij een zijner schoonste stukken. Onze beste gelukwenschen aan den schilder.

Sterfgevallen.

- Op 25 Nov. l.l. is te Brussel overleden de Heer Louis Jorez, leeraar van tooneelzang aan de Vlaamsche Muziekschool van Antwerpen. Sedert 1867 was de afgestorvene aan onze muziekschool werkzaam, tot welker stichting hij Peter Benoit eene behulpzame hand leende. Als mensch had Jorez geene vijanden; hij was gezellig in zijnen omgang; vriendelijk en voorkomend voor iedereen. Bij zijne teraardebestelling werd door Peter Benoit eene Vlaamsche lijkrede uitgesproken.

- Een onzer medewerkers, de heer Julien van Brée, werd, op 28 September ll. na eene lange, pijnlijke ziekte uit het leven gerukt. Hij was slechts dertig jaren oud.

Wij lieten gedurende dit jaar van hem verschijnen: ‘De Quaye Werelt’, of de Antwerpsche volksopstand van 't jaar 1477, dat, wij mogen het zeggen, deze weinig gekende en toch zoo belangrijke beroerten, zeer nauwkeurig beschreef. Later verscheen het werk in een afzonderlijk boekje.

Van Brée schreef ook verscheidene historische bijdragen in de Fransche taal. Het dagblad Le Précurseur gaf van hem, als feuilletons: La Vierschare d'Anvers; le Bourg d'Anvers et son Eglise; le Steen; la Furie espagnole, enz.

Hij was een kleinzoon van Matthias Van Brée, den beroemden schilder, en zelve een niet onverdienstelijk teekenaar.

Hij telde enkel vrienden.

- Mevrouw Goutier, geboren Maria De Smet, oud bestuurster der gemeentescholen van Gent, is na eene langdurige ziekte aldaar overleden. Mevrouw Goutier was niet enkel eene bekwame onderwijzeres, zij was ook eene Vlaamsche schrijfster. Het Willemsfonds gaf van haar een werkje uit, getiteld: Over de welvoeglijkheid; in de Jaarboekjes, uitgegeven door Frans Rens, treft men verscheidene verhalen aan, die men aan hare keurige pen verschuldigd is. Zij werd herhaalde malen in prijskampen voor novellen bekroond.