Transit
In deze rubriek publiceren we ‘literaire’ vertalingen in het Nederlands van goede gedichten uit andere talen. Het is o m. de bedoeling het vertalen van gedichten te stimuleren en daarom kunnen vertalingen ter selectie ingestuurd worden naar het redactiesecretariaat. leder vertaald gedicht moet vergezeld worden van een fotokopie van het oorspronkelijke gedicht en van de bibliografische gegevens van de bundel of het boek waaruit het genomen werd.
IV, 44
Rara vez vuelvo a leerme.
me parece que quien escribió aquello
fue alguien que se quedó en el camino,
tal vez para esperar mi retorno
o para poder observarnos desde lejos
o tomar él después por caminos secundarios
para encontrarnos otra vez más adelante.
Releerse es sospechar de algún modo
nos aguarda en otra parte,
como si un hijo pródigo al revés
el improbable regreso de su padre.
Detrás de cada palabra escrita antes
asoman como un pueblo furtivo
todas las palabras que no supimos escribir.
Por eso releerse es hallar,
más que las visiones que fuimos,
las visiones que nos reclamaron en vano,
pero quedaron como algas curiosamente insistentes
que sin entenderlo del todo recogimos.
Si el tiempo no estuviese agotado,
quizás valdría la pena releerse
nada más que por esas adherencias.
IV, 44
Een enkele keer herlees ik mezelf.
lijkt mij wie dat schreef
achterop te zijn geraakt,
wie weet om te wachten tot ik terugkeer
of om van ver naar ons te kijken,
of daarna een dwarsweg te zijn ingeslagen
om verder weer bij ons te komen.
Jezelf herlezen is vaag vermoeden
dat het leven dat voorbij ging
tegendraads als een verloren zoon
die op de drempel staat te wachten
op de onwaarschijnlijke terugkomst van zijn vader.
Achter elk voorheen geschreven woord
doemen, als een stiekem volkje, alle woorden op
die wij niet opschrijven konden.
Daarom vindt wie zichzelf herleest,
veeleer dan de visioenen die wij waren,
de visioenen die vruchteloos aanspraak op ons maakten
maar met zonderlinge aandrang aanwezig bleven
als algen die zich hebben vastgezet
op wat wij halvelings begrijpend hebben vergaard.
Was de tijd niet opgebruikt,
dan loonde het misschien de moeite jezelf te herlezen
alleen al om die aankleefsels
Roberto Juarroz (Buenos Aires 1925-1995) schreef dertien bundels Verticale poëzie. ‘Mij lijken zijn gedichten het hoogste en het diepste (je kan het ene voor het andere zetten, natuurlijk) van wat de jongste jaren in het Spaans is geschreven. Het is lang geleden dat gedichten mij zo hebben afgemat en in vervoering gebracht als die van hem dat hebben gedaan.’ (Julio Cortázar) Bovenstaand gedicht komt uit Elfde Verticale Poëzie, die in het najaar in een tweetalige editie verschijnt bij Uitgeverij P te Leuven.
Auteursrechtelijk beschermd