|
| |
| |
| |
Samenstelling Edmond Ottevaere en Piet Thomas
Transit
In deze rubriek publiceren we ‘literaire’ vertalingen in het Nederlands van goede gedichten uit andere talen. Het is o.m. de bedoeling het vertalen van gedichten te stimuleren en daarom kunnen vertalingen ter selectie ingestuurd worden naar het redactiesecretariaat. Ieder vertaald gedicht moet vergezeld worden van een fotokopie van het oorspronkelijke gedicht en van de bibliografische gegevens van de bundel of het boek waaruit het genomen werd.
| |
XVII
Lloverás en el tiempo de lluvia,
harás calor en el verano,
haras frío en el atardecer.
Volverás a morir otras mil veces.
Florecerás, cuando todo florezca.
No eres nada, nadie, madre.
De nosotros quedará la misma huella,
la semilla del viento en el agua,
el esqueleto de las hojas en la tierra.
Sobre las rocas, el tatuaje de las sombras,
En el corazón de los árboles la palabra amor.
No somos nada, nadie, madre.
pero es más inútil morir.
| |
XVIII
el sol, la noche, el viento,
| |
XVII
Je zult regenen bij regenweer,
je zult warmte geven 's zomers,
je zult koelte zenden 's avonds.
Je zult nóg sterven duizend maal.
Je zult bloeien in de bloeimaand.
Je bent niets, niemand, moeder.
Van ons zal blijven een zelfde spoor,
een zaadje van wind in het water,
het skelet van bladeren op de aarde.
Over de rotsen, tatoeage van schaduwen.
In het hart van de bomen het woord liefde.
We zijn niets, niemand, moeder.
maar nog nuttelozer is sterven..
Vertaling: Stefaan van den Bremt
| |
XVIII
Vertaling: Stefaan van den Bremt
In 1961 begon voor de Mexicaanse dichter Jaime Sabines (geboren in 1926 in de provincie Chiapas) een verschrikkelijk decennium van familie-overlijdens. Eerst stierf zijn vader. Aan zijn nagedachtenis wijdde de dichter de aangrijpende elegie Een en ander over de dood van majoor Sabines. Enkele jaren later stierf de moeder. En weer wist de zoon zijn verdriet uit te spreken in een magistrale cyclus, die ditmaal vooral - maar niet uitsluitend - bestaat uit prozagedichten onder de sobere titel Doña Luz (letterlijk: Mevrouw Licht - maar Luz is in het Spaans ook een vrouwelijke voornaam). In tegenstelling tot het rouwdicht voor zijn vader, wilde Sabines naar eigen zeggen hiermee een gedicht schrijven dat van zijn moeder een beeld van een roerloos wateroppervlak of van kiemend koren na zou laten. In maart 1999 zou Jaime Sabines overlijden aan dezelfde slepende kwaal waaraan zijn vader was bezweken. Zijn landgenoot en tevens beroemd dichter, Octavio Paz, had het over Sabines als ‘een van de beste dichters van onze taal’.
S.v.d.B.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd