Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 48

[p. 43]

Dichter te gast
Emma Crebolder

Vissersdorp Doel

Plots hoorde ik de honden
blaffen alsof er weer een verte
is tot waar de mensen wonen.

Hoef en hoeve zijn er nog
de klinkers en het droeve
olielicht. Het dorpje Doel
wordt leeggeschept en op eigen
vissersgrond als haring uitgezet.

Eeuwen uitgevaren om
garnalenbuit, de durfal
van dochtertje verdwijnt met
hen van de steile aanlegwal.

Klein Gebarenboek 1

Ik heb mijn grootvaders
gebaren nog. Ze hangen
bij de bessenstruiken.
Ik weet niet of iemand
ze na mij zal gebruiken.

Maar dan zijn er altijd nog
de rooktafel, en zijn liedje
van een krolse kat, nu ik
dat voor erfgenamen zing
komt er een kringetje rook voor-
bij, mijn vinger steekt erin.

Klein Gebarenboek 2

Dit gebaar van beide handen
voor het hoofd, duim en wijs-
vinger gesloten, zoals priesters
bij het laatste avondmaal.

(Waar haalt zij het vandaan.)

Keelcantates begeleiden
het ritueel gebaar dat in
haar is gevaren. Zij
mag daar bedienaar zijn.

(Hier zou zij zo graag bejaarden koffie schenken).

Klein Gebarenboek 3

Met de nagel van zijn duim
in het oog wrijven. Als
de situatie mij verlegen
maakt leen ik dat gebaar
van mijn vader. Tot daar.

Hij heeft een gummiknuppel
en zit mij na. Hij komt niet
aan bij de berg met tuinafval.
En oesterschelpen.
Wanneer slurpt hij die leeg?
De zee, ik sliep toch nooit,
gromt voor mijn kamerdeur.