Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 47

[p. 217]

Samenstelling Edmond Ottevaere en Piet Thomas
Transit

In deze rubriek publiceren we ‘literaire’ vertalingen in het Nederlands van goede gedichten uit andere talen Het is o.m. de bedoeling het vertalen van gedichten te stimuleren en daarom kunnen vertalingen ter selectie ingestuurd worden naar het redactiesecretariaat. Ieder vertaald gedicht moet vergezeld zijn van een fotokopie van het oorspronkelijke gedicht en van de bibliografische gegevens van de bundel of het boek waaruit het genomen werd.

Salomé y la luna

La luna es una hermana
de Salomé. (Señora
que en una historia antigua
muerde una muerta boca.)

Salomé era el ocaso.
Un ocaso
de ojos
y de labios.

La luna es el perpetuo
ocaso.
Tarde
continuada
y delirante.

El amor sin orillas
de Salomé al oso
no fue por su palabra;
fue porque su cabeza,
medusa del desierto,
era una luna negra,
una luna imposible,
ahumada y soñolienta.

Salomé es la crisálida
y la luna el capullo,
crisálida de sombra
bajo un palacio oscuro.

La luna tiembla sobre el agua,
Salomé tiembla sobre el alma.
Oh sublime belleza,
querer hacer de un beso
una estrella!
En el mediodía

o en la noche oscura,
si habláis de Salomé,
saldrá la luna.

Federico García Lorca
(uit ‘Suites’ - Liedjes onder de maan)

De ‘Suites’ van Federico Garcia Lorca (1898-1936) zijn een boek uit de vruchtbare poetische periode (1921-1925) waarin ook de ‘Romancero gitano’ en de ‘Poema del cante jondo’ ontstonden De ‘Suites’ zijn pas in 1983 in boekvorm gepubliceerd In het najaar van 1998 brengt uitgeverij Meulenhoff het boek in Nederlandse vertaling In de ‘Suites’ is een Lorca aan het woord die nu eens kinderlijk-speels improviseert op zijn bekende thema's van liefde en dood, dan weer ernstig-somber mediteert over het verlies van de kindertijd en de onmogelijke liefde Geschoeid op een muzikale leest van een thema met zijn variaties zijn de ‘Suites’ een verfrissende oase, een lusthof waarin de dichter zijn vermetele en indringende beelden neerzet

Salome en de maan

De maan is een zusje
van Salome. (De dame
die in een oud verhaal
in een dode mond bijt.)

Salome was de zonsondergang.
Een ondergang
van ogen
en lippen.

De maan is de eeuwige
zonsondergang.
Voortdurende
en waanzinnige
avond.

De oeverloze liefde
van Salome voor de behaarde
kwam niet door zijn woord;
maar omdat zijn hoofd,
medusa van de woestijn,
een zwarte maan was,
een onmogelijke maan,
donkerkleurig en slaapdronken.

Salome is de pop
en de maan de cocon,
een pop van schaduw
onder een donker paleis.

De maan siddert over het water.
Salome siddert over de ziel.
O sublieme schoonheid,
om van een kus een ster
te willen maken!

Op het middaguur
of in de donkere nacht,
telkens als jullie over Salome spreken,
verschijnt de maan.

Vertaling: Bart Vonck