Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 46

[p. 391]

Samenstelling Edmond Ottevaere en Piet Thomas
Transit

In deze rubriek publiceren we ‘literaire’ vertalingen in het Nederlands van goede gedichten uit andere talen. Het is o.m. de bedoeling het vertalen van gedichten te stimuleren en daarom kunnen vertalingen ter selectie ingestuurd worden naar het redactiesecretariaat. Ieder vertaald gedicht moet vergezeld worden van een fotocopie van het oorspronkelijke gedicht en van de bibliografische gegevens van de bundel of het boek waaruit het genomen werd

Vladimir Pečerin
‘Sprookje over drie nieuwjaarsdagen’ vormt een intermezzo in het 20 bladzijden tellende episch gedicht ‘Triomf van de dood’ uit 1835. De Russische emigrant Vladimir Pečerin schreef dit poema vermoedelijk tijdens zijn studieverblijf in Duitsland. Dit gedicht weerspiegelt een episode uit het dagelijkse leven in Rusland in de jaren 1830. Tsaar Nicolaas I, die aan de macht kwam na de bloedige onderdrukking van de Dekabristenopstand in 1825, was met zijn autoritair regime voor vele intellectuelen een doorn in het oog: er was immers een nooit geziene censuur. Vele dichters en romanschrijvers droomden bijna luidop van vrijheid. In het gedicht wisselen hoop en wanhoop van de dichter elkaar af.
p.m.

Sprookje over drie nieuwjaarsdagen

Op een avond - nieuwjaar komt eraan -
Begeeft een groep jongeren zich naar een drinkgelag.
De wijn vloeit en glinstert in de bekers,
En de jeugd is onstuimig.
De wijn stroomt reeds rijkelijk;
Ook de gesprekken vlotten goed.
Vrijheid en dapperheid liggen op ieders lippen,
En op luide snaren weerklinkt een dapper lied.
En elk vliegt als een arend,
En kijkt dapper de toekomst in de ogen;
En krijst tot God: ‘Ik ben niet slechter dan jij!
En ik zal de wereld naar eigen goeddunken hervormen!’
En zie, opnieuw breekt nieuwjaar aan,
En een bende kameraden gaat naar een feestje.
Niet allen zijn bijeengekomen om te vieren:
De ene om kaart te spelen, de andere om te slapen:
Nog een ander zegt: ‘Ik kom niet, vrienden:
Ik heb een vrouw en een groot gezin.’
En een derde: ‘Ik ben ambtenaar!
Moet ik werkelijk met deze leeghoofden kwebbelen?’

En de wijn stroomt niet meer als een rivier

En dappere lieden zijn niet meer hoorbaar,

Elkeen fluistert in zijn kringetje

Slechts ongemerkt met een ander.

En zie, opnieuw breekt nieuwjaar aan -
Niemand gaat nog naar feestjes.
En in een donker krot brandt een vuurtje,
Binnen zit een eenzame jongeman.
Er vloeit geen wijn over de eiken tafel,
Op de tafel staat een kruik met water,
En de grendels van de deuren zijn stevig gesloten,
Opdat er in de kamer geen overbodige gasten zouden zijn.
Zie, middernacht gaat voorbij - en er is een dof geluid,
En de deuren kraken en de grendels piepen.
Een mannetje met een sleutelbos komt binnen:
‘Gegroet, jongeman! Het is reeds nieuwjaar!
Ik heb nieuws voor jou op deze dag,
Je nieuwe woning bij ons is klaar.
Twee palen en een dwarsbalk - dat is je huis!
Hoog en helder, en rondom een zefier,
En een leeuwerik in de hemel zingt als in een kooi
Het volk loopt over het groene veld.
Daar zul je, vriend, een goed leven hebben,
Terwijl de engelen trompetgeschal laten horen.’
Nu zijn we, God zij dank, aan het eind gekomen -
Geef me in ruil hiervoor een glaasje wijn.
Verwijt me mijn slecht verhaal niet, vrienden:
Dit is nu eenmaal de gewoonte in het heilige Rusland, -
Laten we ter begroeting een vrolijk lied zingen,
En daarna voor een eeuwige herinnering zorgen.
En u wens ik, mijnheer,
Dat u zonder kwellingen en zorgen,
Meermaals nieuwjaar mag meemaken.

Vertaling: Paul Mazijn