Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 46

[p. 134]

Verbondsberichten

Berichten voor deze rubriek sturen naar:
Dirk Rommens
Verbondssecretariaat C.V.K.V.
‘Huize Roosendaele’
Sint-Pietersstraat 39, 8520 Kuurne
Tel. en Fax [phone]

Oproep: werkende CVKV-leden

Tijdens een aantal voorbereidende vergaderingen en op de jongste Raad van Beheer (22-3-1997) werden de Statuten van het Christelijk Vlaams Kunstenaarsverbond (CVKV vzw) onder de loep genomen.

Bedoeling was ervoor te zorgen deze basisteksten - die in de loop van de voorbije jaren al eens aangevuld of gewijzigd werden - volledig conform te maken aan de wet op de vzw's. Het ontwerp van de statuten dat alle voordien gepubliceerde teksten in de bijlagen van het Belgisch Staatsblad vervangt, zal in de Algemene Vergadering voorgelegd worden. Ten gronde wordt er eigenlijk niks gewijzigd. Het gaat dus vooral over de puntjes op de i's. Deze ‘correcties’ waren echter nodig opdat we met een gerust gemoed nog eens minimum 45 jaar CVKV in het hart mogen dragen zonder ons zorgen te moeten maken over ‘de letter’ van de wet. Tegelijkertijd vroeg de Raad van Beheer zich af of de werkbaarheid van de vzw niet beter kon worden. De Algemene Vergadering (AV) dient dan ook aan de concrete reële toestand aangepast te worden. Op die manier kan de vereniging effectiever en doorzichtiger bestuurd worden, met een beter zicht op de besluitvorming in de AV en in de Raad van Beheer.

Oproep tot werkende leden

Om die (vooral) praktische redenen wordt er vanaf heden een onderscheid gemaakt tussen de werkende leden en de andere leden.¹

Leden die hun stemrecht wensen te behouden op de Algemene Vergadering, leden die dus het beleid van de vzw wensen te bepalen, leden die tijd willen investeren in het CVKV, leden dus die aanwezig zullen zijn op de Algemene Vergadering (waarvoor ze speciaal uitgenodigd zullen worden) dienen dit schrif-telijk kenbaar te maken door een brief te sturen aan het adres van de secretaris van het CVKV, Dirk Rommens, Sint-Pietersstraat 39, 8520 Kuurne - met de vraag werkend lid te worden. Deze aanvraag dient binnen te zijn voor 1 juni 1997. De werkende leden worden uitgenodigd naar de Algemene Vergadering waar de statuten ter goedkeuring zullen worden voorgelegd.

Leden die uiteraard ook belangstelling hebben voor Vlaanderen, die hun lidmaatschap als CVKV-lid wel degelijk appreciëren, maar die om diverse redenen geen werkend lid wensen te worden, hoeven dus niks te doen. Zij blijven dus volwaardig CVKV-lid: zij zullen via Vlaanderen informatie over het CVKV blijven ontvangen. In deze rubriek zullen we immers ten behoeve van alle leden en derden over de werking van het CVKV blijven schrijven. U kunt overigens uw opmerkingen of vragen kwijt bij ondergetekende,

cvkv-secretaris, dirk rommens

1 Statuten Artikel 3 De leden
Het aantal leden mag niet minder dan drie bedragen. Als werkende leden kunnen aangenomen worden alle kunstenaars die in Vlaanderen of taalverwante gebieden geboren of er woonachtig zijn en die een christelijke levensbeschouwing waarderen.
Het aanvaarden van de leden wordt door de Raad van Beheer beslist.
Leden die zich kandidaat stellen doen dit d.m.v. een schrijven aan het adres van de secretaris.
Het lidmaatschap wordt eveneens door de Raad van Beheer vastgesteld zonder evenwel meer dan 5000 frank per jaar te mogen bedragen.
De Raad van Beheer mag beschermende leden aannemen. Zij hebben echter geen stemrecht. Dezen zijn geen werkende leden: hun rechten en verbintenissen worden geregeld door een reglement van orde, opgesteld door de Raad van Beheer.
Leden die willen uittreden dienen dit schriftelijk te melden aan de secretaris.

Wij huldigen/Wij gedenken

Dichter Leo Charita 80

Goethe gaf hun die een dichter willen verstaan de raad om in het land van de dichter te gaan. Het land van Leo Charita situeert zich in De Pinte bij Gent waar hij, naar eigen zeggen, op bezoeken van de muze wacht. En of de muze daar de laatste jaren op bezoek kwam! Dat resulteerde in meer dan 775 gecatalogeerde gedichten. Tussen 1975 en nu publiceerde Leo Charita acht dichtbundels Achtereenvolgens: Over leven, liefde, lijden en dood (1975); Driemaal



twintig (1976); 20 sonetten (1978); Zon en schaduw (1982); De deur op een kier (1985); Ik heb u nodig, mens (1992); Nu in dit uur (1995) en Tussen 't oude en 't nieuwe (1996). Hij schreef negen hoofdstukken uit Salomons Boek der Spreuken in haiku-vorm. Bij Het Nieuwe Boek van Martin Gray schreef hij meer dan duizend gedachten, eveneens in haiku-vorm. Leo Charita is geboren in Zottegem op 16 april 1917. Hij schrijft niet alleen gedichten en haiku's maar ook aforismen en limericks, en met plezier zelfs gelegenheidsgedichten. Leo Charita is eveneens een sociaal man, sociaal bewogen en sociaal geëngageerd. Hij is eenvoudig en hartelijk, moedig en levensblij. Zonder omwegen, zonder compromissen en zonder veel omhaal gaat hij door het leven. Het werk van Leo Charita laat niemand onberoerd. Het is zacht en gevoelig en het wil nooit kwetsen, maar het probeert ook niet te behagen. Charita's werk is bescheiden, maar het is zichzelf: trouw aan tijd en waarden, vreest zelfs het religieuze niet. In een interview verklaarde hij eens: ‘Wij waren thuis katholiek en gingen op zondag naar de mis. Samen met anderen was ik betrokken bij de stichting van de kajottersbeweging, nadien kwam ik terecht in de christelijke vakvereniging en bij de christelijke mutualiteiten. Dat christelijke zit er dus in gebakken.’ De behandelde thema's uit het werk van Leo Charita sluiten aan bij de realiteit van het dagelijks leven en zijn geput uit een rijke levenservaring. En soms hapert zijn stem een beetje of schittert er een traan in zijn ogen, maar soms verbaast hij ons nog met zijn dyna-

[p. 135]

misme. Poëzie van hem werd opgenomen in allerlei tijd-schriften en bloemlezingen, o.a. - en vanaf 1980 - in de jaarlijkse Leievaartbloemlezingen van de Vereniging van Katholieke Oost-Vlaamse Schrijvers. Charita is een actief en gewaardeerd lid van deze vereniging. Hij schreef: ‘Reik mij je hand / en til mij op, / uit mijn vergetelheid...’. Doen we met plezier, Leo! En uw werk zelf zal u uit de vergetelheid optillen. (Lijsterstraat 6, 9840 De Pinte)

Theo Franssen

Kunstcriticus-dichter Remi De Cnodder

Officier in de Kroonorde

Remi de Cnodder, tekening van Thérèse Van Hoof.

Remi De Cnodder, die alweer een tijdje zijn 75ste verjaardag achter de rug heeft, met een opgemerkte viering in het Antwerpse Elzenveld en een huldiging als Erelid door de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen, denkt - gelukkig - niet aan ophouden. Met dezelfde ijver die hem altijd al heeft gekenmerkt werkt hij verder als inleider van niet te tellen aantal tentoonstellingen, als lid van allerlei comités en organisator van tentoonstellingen, als dichter, kunstcriticus en auteur van monografieën over Belgische zowel als buitenlandse beeldende kunstenaars. De Cnodder heeft een gevuld leven en mag terugblikken op een niet onaardig palmares. Wie zijn bibliografie van de voorbije jaren alleen erop naslaat, vindt een lijst met titels van kunstmonografieën over Renato Carnevale (Genova, 1989), L'art au Zaïre (Brussel, 1989), Van Horck (Venlo, Van Spijk, 1990), Monika Lenssens (Dendermonde, 1994), naast eigen poëzie onder de titel Aubade (1990) en vertalingen van poëzie van Daisy Wilford, uitgegeven bij Lannoo in Tielt (1993) als De onpeilbare woestijn. Dit is een kleine greep, want geregeld worden er nieuwe titels aan toegevoegd; bij Galerie Esprit, Clinge in Zeeuws-Vlaanderen verscheen ook Schrift en Beeld, zeven gedichten bij zeven hedendaagse kunstwerken, en bij dezelfde uitgever kwam voorjaar '91 al de dichtbundel Hontenisse uit met illustraties van kunstschilder Frans N. Van Loock. De jongste bundel van zijn hand is Op de stengel van de dag (1994). Het is echt niet mogelijk De Cnodder in een of ander vakje te duwen of onder te brengen, want hij ontsnapt aan elke vorm van ‘etikettering’, of het nu is als lid van het Werkcomité Museum Middelheim (waarvoor hij prospectiereizen maakte in Rusland, Letland, Italië, Duitsland en Nederland), als voorzitter van de Prijs Schilderkunst Boechout (gedurende 22 jaar ondertussen), als organisator van tentoonstellingen in de expositieruimte van de Antwerpse Water Werken, of als dichter die zich voor even terugtrekt uit het woelige grotestadsleven in het kleine plaatsje Hontenisse aan de Schelde, Remi de Cnodder beleeft het allemaal even intens en is in al zijn activiteiten altijd als mens erin te herkennen. In feite is deze auteur, in wat voor genre hij zich ook uitleeft, altijd erg dicht bij het leven blijven staan, zag hij overal de arbeid van gewone mensen en wilde hij steeds de mens achter de kunstenaar ontdekken. Dat is zijn grote verdienste en een kwaliteit die hem siert. Dat hij, na al Ridder in de Kroonorde te zijn geworden, nu weer gelauwerd wordt als Officier in de Kroonorde, zal wel een (voorlopige) kroon op zijn werk zijn.

(Huize San Michele, Italiëlei 219 Bus 7, 2000 Antwerpen)

Guy van Hoof

Musicus-Organist Willy Snellings

Laureaat Flor Peeters-Prijs

In 1996 werd Willy Snellings voor de tweede keer bekroond in de ‘Compositiewedstrijd Flor Baron Peeters’ voor orgel met Variaties op een Pools volkslied ‘Zdwana Polskitys Klolowa’. Deze nu 82-jarige, al te bescheiden componist (^o 3 april 1915), heeft heel zijn leven aan de muziek gewijd. Na de Grieks-Latijnse humaniora, die het substraat vormde voor zijn verdere loopbaan, trok hij naar het Lemmensinstituut waar hij studeerde onder eminente leraars Jules Van Nuffel (koordirectie), Flor Peeters (orgel), Marinus De Jong en Edg. De Laet (piano) en Jules Vijverman (gregoriaans). Hij werd laureaat van het Lemmensinstituut en behaalde het einddiploma in 1944.

Koor en orgel werden Willy's grote liefde. Zijn hobby was zijn job, als organist successievelijk in de Sancta-Mariakerk in Brussel, de dekenale Sint-Jan Baptist in Waver en de dekenale Sint-Martinuskerk in Beveren, als koorleider van het Sint-Martinuskoor in Beveren, waaraan zijn naam onlosmakelijk verbonden blijft, en als stichter en directeur van de muziekacademie in Beveren. In Beveren kwam hij tot volle muzikale ontplooiing. Met het Sint-Martinuskoor, dat hij van 1955 tot 1982 leidde en tot een hoog artistiek niveau opvoerde, verzorgde hij talrijke profane en kerkelijke concerten. Herhaaldelijk werd hij uitgenodigd voor de befaamde artiestenmissen in de Carolus Borromeuskerk in Antwerpen. Twee langspeelplaten, die hij met dit koor realiseerde, in 1969 met religieus koorwerk en in 1974 met profane muziek, waren voor de BRT een bron voor het programma ‘Koorleven in Vlaanderen’. Zijn eerste vocale composities waren voor zijn koor bestemd: liedbewerkingen, motetten, een Nederlandstalige mis en vooral een psalmbewerking ‘Juravit Dominus’ voor 4 à 6 gemengde stemmen, kwartet en groot orgel. Sinds zijn opruststelling wijdt hij zich uitsluitend aan orgelcompositie. Naast een bewerking voor groot orgel van de Vlaamse nationale hymne, componeerde hij achtereenvolgens ‘Toccata Paschalis’, ‘Gaudium Paschale’ en ‘Koraal en 4 variaties’ op het lied ‘Tussen Licht en Donker’, waarmee hij in 1986 een eerste maal werd bekroond in de bovengenoemde ‘Compositiewedstrijd Flor Baron Peeters’. Nu verblijft hij in Gent, Residentie Riviera, Putkapelstraat 133, waar hij naar wij hopen nog verder in een rustige atmosfeer mag componeren. Hij is nog steeds gelegenheidsorganist op het voortreffelijke Klaisorgel van Sint-Pieters-buiten. We zien met spanning uit naar de creatie van zijn laatstbekroonde werk.

Rich. Weemaes