Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 109]

Vier kwatrijnen

De kleinste mensen en de grootste praats,
monden vol liefde en een hart vol haat,
sprake van evennaasten, maar op afstand
want wie niet onze kleur heeft is melaats.

*

Een nieuw millennium, het oude lied.
Alles verandert, maar 't verandert niet.
De wereld wordt volslagen onherkenbaar,
tenminste als men kijkt, niet als men ziet.

*

Wat is het rendement van poëzie,
vraag ik bedremmeld als ik overzie
wat er terechtkwam van mijn kinderwereld:
de wereld tussen Dordt en Overschie.

*

Geboren in een wereld die nog kón,
reikhalzend naar onder dezelfde zon
ooit, ergens een Utopia - ten slotte
verdwaald in een legpuzzel van beton.

Guillaume van der Graft
42 [1993], nr. 244, p. 44.