Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 70]

De kantwerkster

‘Et ce sont de pauvres filles. Elles savent
elles-mêmes qu'elles sont de pauvres filles.
Mais pauvres seulement de ce qu'on n'a pas
voulu découvrir en elles. Quel homme n'a pas
dans sa vie commis deux ou trois de ces crimes?’
Pascal Lainé - La Dentellière

Eenvoudig zou zijn, te zeggen. zij bestaat.
zij beaamt. en beademt water. buigend in
zichzelf, lichter dan licht, en toch draagt
zij, kinderen voor zich uit. baart soms even

voorbijgaand onrust in een man. of kwetst zich
aan haar eigen lichaam. en breekt er een
takje af van haar aders. want de handen van
een moeder hebben haar huid geweven. haar

bruidskleed, dat verkleurt. als zij praat even
in de lente, en zwijgt in de herfst. zo kent
zij de zachte binnenkant van het water, als
haar eigen lichaam, als geen één, die aan

haar verzwegen voorbij gaat. zo gaat zij aan
zichzelf voorbij, tot niets of niemand zegt
haar dat zij leeft dat zij sterft.

en als zij sterft schuift haar langzaam
de huid haar langzaam van het lichaam.

Leopold M. Van Den Brande
30 [1981], nr. 180, p. 50.