Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 58]

Wintertijd

Onherbergzaam de ziel van de man,
met hart en zin zichzelf herbergend.
Liefde ongewenst en voortvluchtig geworden,
tederheid:
afgeschafte overbodigheid.

Vrij nu de vrouw als zee, als wind,
maar weerloos inwendig geteisterd door hoop.
Evenwicht:
uit afval van willen gedicht,
de kwade hond: de dood uitdrijvend
voet bij voet,
alsof de lente weerkomen moet.

Gabriëlle Demedts
27 [1978], nr. 162, p. 58.