Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 52]

Zacht als de doden

Zacht als de doden
indien zij konden spreken
zo zacht kom ik u smeken.
Niet om het licht
maar om dat grijze
zo tussen nacht en morgen in,
niet om het licht
kom ik u smeken:
laat ons vergeten.
Zacht als beminde doden
kom ik u smeken:
laat mij u niet ontbreken
niet in het uur
voor dat de absolute grenzen
van tijd en ruimte breken.
Zo zacht als zeer beminde
doden, indien zij konden spreken,
zo zacht kom ik u smeken.

Gerda Berckmoes
25 [1976], nr. 155, p. 367.