Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 39]

De reiger

Nu laat de sacrale reiger
zich neer op de populier.
De tijd gaat voorbij als een zwijger
en de jager komt zelden tot hier.

Nu laat hij zich neer naar de grassen
en staat tussen leven en dood
met de poten recht in de plassen,
met de snavel in het avondrood.

Wie haalde de heilige vogel
uit een hemel met blauw bevlagd
in het veld van mijn donkere ogen,
in het oeverriet van mijn nacht?

Is eenzaamheid loon of straf?
De nacht heeft een zijden ziel,
en de vogel die dood uit de hemel viel
rust in een donzen graf.

Maurits Van Vossole
17 [1968], nr. 100, p. 260.