Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 32]

Grafschrift voor een levend lichaam

uit de getemde takken van de bomen
verrijst de winter
mijn gezicht wordt wit
en mijn gevorkte zwarte vingers juichen
heks is mijn naam
zwart is mijn dal.

een warme mond uitspuwend de kwetsuren
van wat geen naam meer draagt
van wat men steeds betreurt
oude betovering, oeroude ellende
argeloos kwaad door avondmist versperd;
te zijn geboren
te hebben verlangd
te hebben geplukt het lot
te hebben gekend.

schittering binnen mijn ogen zing
schoon is de aarde, heilig de oorsprong
heks is mijn naam
zwart is mijn dal
erbarm u mijner.

Anne Dellart
15 [1966], nr. 88, p. 282.